Όταν ένα χρόνο πριν ο Τέρι Γκίλιαμ ανακοίνωνε ότι το προσωπικό του «γεφύρι της Άρτας», η ταινία «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Δον Κιχώτη» που γύριζε και ξαναγύριζε τα τελευταία 17 χρόνια με διάφορα εμπόδια, οικονομικά προβλήματα, αρρώστιες και άλλες καταστροφές να μην τον αφήνουν να το ολοκληρώσει, επιτέλους βρισκόταν στην τελική ευθεία, απλώς πρόσθετε ένα ακόμα κεφάλαιο στη σάγκα του θρυλικού πρότζεκτ. Φαίνεται ότι όμως είναι γεγονός.
Η ταινία επιτέλους είναι έτοιμη! Ο ρόλος του ονειροπόλου ιππότη του Θερβάντες στην εκδοχή του Βρετανού (αν και Αμερικανογεννημένου) σκηνοθέτη, είχε ανατεθεί κατά καιρούς σε τρεις πρωταγωνιστές, τον Ζαν Ροσφόρ, τον Ρόμπερ Ντιβάλ και τον Τζον Χαρτ καθώς και σε ισάριθμους Σάντσο Πάντσα, όπως τον Τζόνι Ντεπ, τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και τον Τζακ Ο’Κονελ.
Όλοι τους αποχώρησαν είτε για λόγους φόρτου εργασίας, όπως στην περίπτωση του Ντεπ, είτε για λόγους υγείας όπως ο Χαρτ που διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας. Αλλά προέκυψαν και σοβαρά προβλήματα όπως οι πτήσεις αεριωθούμενων μιας βάσης του ΝΑΤΟ επάνω από την τοποθεσία όπου έκαναν γυρίσματα στην Ισπανία ή μια ξαφνική μπόρα που κατέστρεψε τα σκηνικά.
Από την πρώτη εκδοχή με τον Ντεπ και τον Ροσφόρ το 2002 που πάγωσε και δεν τέλειωσε ποτέ, έμεινε το ντοκιμαντέρ «Χαμένοι στη Λα Μάντσα» όπου ο τίτλος συμπληρωνόταν από το μότο «ξέρουν την υπόθεση, έχασαν την πλοκή». Ο Τέρι Γκίλιαμ αποδείχτηκε μέσα στα χρόνια ένας άλλος Δον Κιχώτης που κυνηγούσε το άπιαστο όνειρο να ολοκληρώσει κάποτε το όραμα του σαν να ήταν ανεμόμυλοι.
Όπως αναφέρει άρθρο της Guardian πρόκειται για την 8η φορά που ο Γκίλιαμ ασχολείται με το φιλόδοξο πρότζεκτ αλλά αυτή τη φορά απ’ ό,τι φαίνεται όντως έχει ολοκληρωθεί με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς Τζόναθαν Πράις, Άνταμ Ντράιβερ, Όλγκα Κιριλένκο και παραγωγό εταιρία την Amazon Studios. Οι περιπέτειες βέβαια δεν είχαν τελειωμό, όπως οι κατηγορίες των υπευθύνων της Μονής του Χριστού, ένα μοναστήρι του 12ου αι. στην Πορτογαλία, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς προστατευμένο από την Ουνέσκο που οι υπεύθυνοι του οποίου κατηγορούν την παραγωγή ότι έκανε καταστροφές κατά τη διάρκεια γυρισμάτων αλλά ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του το αρνούνται.
Η ταινία ήταν να κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ των Καννών. Ένα χρόνο πριν έλεγε: «Ο Δον Κιχώτης είναι σαν μια αρρώστια που πρέπει να την απωθήσω από μέσα μου ώστε να συνεχίσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Σαν ένας εφιάλτης που αν δεν εξοντώσεις το κακό δεν θα σε αφήσει ποτέ σε ησυχία». Και συμπλήρωνε για τη φημολογία που συνοδεύει την ταινία του: «Αυτά περί κατάρας είναι ανοησίες αλλά όπως και ο Τραμπ, θα κάνω οτιδήποτε για γίνω πρωτοσέλιδο. Λένε ότι είμαι ο Δον Κιχώτης επειδή φαντασιώνομαι πρότζεκτ, είμαι ονειροπόλος, εναντιώνομαι στην πραγματικότητα, κι ότι παρόλο που αποτυχαίνω, ξαναπροσπαθώ. Δεν νομίζω ότι είμαι ο Δον Κιχώτης αλλά ο Σάντσο Πάντσα. Ο Δον Κιχώτης είναι η ταινία που κάνω».
Δεν ξέρουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα αλλά ακόμα κι αν αποδειχθεί απογοητευτικό θα έχουμε πάντα το περίφημο ντοκιμαντέρ του 2002 σαν μια μαρτυρία πάθους και πίστης παρ’ όλες τις αντιξοότητες για ένα όραμα ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη.