Φτάνοντας τις 21 υποψηφιότητες, η μεγάλη Αμερικανίδα ηθοποιός συμπλήρωσε φέτος 40 χρόνια κινηματογραφικής καριέρας και γράφει ξανά ιστορία, διεκδικώντας το τέταρτο Όσκαρ της για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Post: Απαγορευμένα Μυστικά».
Mε αφορμή την προβολή της 90ής τελετής απονομής των βραβείων Όσκαρ αποκλειστικά και σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 4 Μαρτίου στα κανάλια COSMOTE CINEMA, ανατρέχουμε στην κινηματογραφική ιστορία της πιο πολυβραβευμένης ηθοποιού στην ιστορία του θεσμού. Aξίζει να θυμηθούμε τις νίκες της αλλά και ποιες από τις ατελέσφορες υποψηφιότητες μπορούσε να είχε κερδίσει.
1978
Μετά το ντεμπούτο της στην Τζούλια του Φρεντ Ζίνεμαν, δίπλα στην Τζέιν Φόντα, η Στριπ αποσπά την πρώτη της υποψηφιότητα ως αρραβωνιαστικιά του Κρίστοφερ Γουόκεν στον Ελαφοκυνηγό. Αν και η ταινία του Ρόμπερτ Τσιμίνο θριαμβεύει με 5 συνολικά βραβεία, ο δεύτερος ρόλος της, παρ’ ότι επιμηκύνθηκε σημαντικά λίγο πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, δεν παύει να είναι περιφερειακός στο ανδρικό καστ και η Ακαδημία προτιμά τη Μάγκι Σμιθ σε έναν πιο ελαφρύ, δεξιοτεχνικά εκτελεσμένο κωμικό ρόλο στο California Suite των Χέρμπερτ Ρος και Νιλ Σάιμον.
1979
Χωρίς έκπληξη, το Όσκαρ Β’ Ρόλου καταλήγει στα χέρια της για το αξέχαστο πορτρέτο της μισητής συζύγου και μάνας που εξιλεώνεται σε μια τελική σκηνή-προοίμιο της διάφανης ποιότητας της υποκριτικής της δεινότητας. Μοναδική ένσταση που συζητήθηκε ήταν το επιχείρημα πως ο ρόλος στο Κράμερ εναντίον Κράμερ ήταν αρκετά μεγάλος σε διάρκεια για να μπει στην κατηγορία του supporting.
1981
Αν και φαβορί για τον διπλό ρόλο της Σάρα και της Άνα στην Ερωμένη του Γάλλου υπολοχαγού, μαζί με την Νταϊάν Κίτον για τους επικούς Κόκκινους, τη μεγάλη έκπληξη κάνει η Κάθριν Χέπμπορν για τη Χρυσή Λίμνη, δημιουργώντας ένα ακατάρριπτο ρεκόρ με τα 4 Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Με τον Τζέρεμι Άιρονς στην «Ερωμένη του Γάλλου υπολοχαγού».
1982
Ο μεγάλος ανταγωνισμός έρχεται από την Τζέσικα Λανγκ για τη βιογραφία της ατίθασης Φράνσις (Φάρμερ), αλλά ο πάλαι ποτέ έρωτας του Κινγκ Κονγκ περιορίζεται στο Όσκαρ Β’ Ρόλου για το Τούτσι, διότι, απλώς, η Μέριλ Στριπ έδωσε μία από τις μεγαλύτερες ερμηνείες τραγικής ηρωίδας στο σινεμά ως Σόφι Ζαβιστόφσκι στην Εκλογή της Σόφι του Άλαν Πάκουλα. Στη διαδρομή προς το πόντιουμ για να παραλάβει το βραβείο της το χαρτάκι με τον λόγο έπεσε από την εμφανώς έγκυο Στριπ και ο παρουσιαστής Σιλβέστερ Σταλόνε τη βοήθησε για να μη λιποθυμήσει από την ντροπή της.
1983
Την αμέσως επόμενη χρονιά, η Στριπ ήταν και πάλι εκπληκτική ως Σίλκγουντ, εντελώς μεταμορφωμένη (τα τσιγάρα που κάπνισε για τις ανάγκες του ρόλου κόντευαν να τη στείλουν στο νοσοκομείο), αλλά ήταν η σειρά της Σίρλεϊ Μακλέιν για τις Σχέσεις Στοργής, που σάρωσαν σε όλες τις βασικές κατηγορίες.
1985
Άλλη μια μεγάλη κυρία του κινηματογράφου και κυρίως του θεάτρου, η μεγαλύτερη αγγλόφωνη ηθοποιός, όπως την ανήγγειλε ο Μάρεϊ Άμπρααμ, η Τζεραλντίν Πέιτζ, είχε φτάσει στις 8 υποψηφιότητες χωρίς βραβείο, και με το συγκινητικό, και τίποτα παραπάνω, Ταξίδι στο Μπάουντιφουλ κέρδισε το Όσκαρ έναντι της Στριπ, που δοκίμασε σουηδική προφορά στο επικό μελό Πέρα από την Αφρική – για να είμαστε ειλικρινείς, η μεγάλη ερμηνεία της ταινίας ανήκει στον Κλάους Μαρία Μπραντάουερ. Με τον Σίντνεϊ Πόλακ στα γυρίσματα του «Πέρα από την Αφρική».
1987
Μπορεί η Στριπ να μην κέρδισε για την ωδή στον μιζεραμπιλισμό Ξένοι στην ίδια πόλη, αλλά ήταν η πρώτη που ευχαρίστησε η νικήτρια, και συμπρωταγωνίστριά της στο Σίλκγουντ, Σερ, για το Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού.
1988
Αγνώριστη μάνα, σωστό αγρίμι στην Κραυγή στο Σκοτάδι, με βαριά αυστραλιανή προφορά, η Μέριλ Στριπ «υποκύπτει» στην αξέχαστη σκηνή του βιασμού της Τζόντι Φόστερ, που κερδίζει δικαιωματικά το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την Κατηγορούμενη.
1990
Η Αμερικανίδα ηθοποιός παίζει την Κάρι Φίσερ στο αυτοβιογραφικό, κουτσομπολίστικο χρονικό της απεξάρτησής της Φλερτάροντας τη ζωή, αλλά η Κάθι Μπέιτς είναι καθηλωτική στο Misery – μια αποκάλυψη χωρίς αντίπαλο, στη μοναδική υποψηφιότητα της ταινίας αυτής.
1995
Μετά από ένα πενταετές διάλειμμα από τα Όσκαρ (είναι και τα παιδιά…), η Μέριλ Στριπ επιστρέφει με την υπέροχη ερμηνεία της στις Γέφυρες του Μάντισον του Κλιντ Ίστγουντ, αλλά η ταινία δεν στηρίζεται από υποψηφιότητες στις μεγάλες κατηγορίες και το Όσκαρ πηγαίνει στο φαβορί, τη Σούζαν Σαράντον, στο Dead Man Walking. Με τον Κλιντ Ίστγουντ στις «Γέφυρες του Μάντισον».
1998
Μία από τις πιο αδύναμες υποψηφιότητές της ήταν στο λησμονημένο Το πιο αληθινό, μια χρονιά που το Όσκαρ έπρεπε να έχει πάρει η Κέιτ Μπλάνσετ για την Ελίζαμπεθ, αλλά κατέληξε, ελέω καμπάνιας του Χάρβεϊ Γουάινστιν, στην Γκουίνεθ Πάλτροου για τον Ερωτευμένο Σαίξπηρ.
1999
Και πάλι με τη δύναμη του ονόματός της, η Μέριλ Στριπ προτείνεται για τη Μουσική της Καρδιάς, αλλά η ερμηνεία της χρονιάς ανήκει στη Χίλαρι Σουάνκ για το σπαρακτικό πορτρέτο του Μπράντον/Τίνα.
2002
Η Μέριλ Στριπ προτείνεται για δεύτερο ρόλο στο Adaptation, όπως το χάνει από τον μουσικοχορευτικό οίστρο της Κάθριν Ζέτα Τζόουνς στο Σικάγο. Από λάθος των παραγωγών χάνει το δικαίωμα να είναι προτεινόμενη και για A’ ρόλο στις Ώρες, εκεί όπου θριάμβευσε η συμπρωταγωνίστριά της Νικόλ Κίντμαν, αν και νομίζω πως ο ρόλος της ήταν, τεχνικά, supporting…
2006
Ως παραλλαγή της Άνα Γουίντουρ, η Στριπ ήταν απολαυστικά σαρδόνια στο Ο διάβολος φοράει Πράντα, αλλά η Ακαδημία γοητεύτηκε από τη Βασίλισσα της Έλεν Μίρεν. Ως παραλλαγή της Άνα Γουίντουρ στο «Ο διάβολος φοράει Prada».
2008
Καλόγρια με απαρέγκλιτη ηθική, η Μέριλ Στριπ έδωσε ρέστα στην Αμφιβολία, αλλά η Κέιτ Γουίνσλετ κινδύνευε να μείνει στο ράφι και επιτέλους τα κατάφερε με τη συγκλονιστική Χάνα στα Σφραγισμένα Χείλη.
2009
Αν συγκρίνουμε τις ερμηνείες της Μέριλ Στριπ ως Τζούλι και Τζούλια και της νικήτριας του Όσκαρ Σάντρα Μπούλοκ στο Blind Side, δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποια είναι η καλύτερη (της Στριπ, φυσικά). Αλλά σε εκείνο το σημείο οι περισσότεροι δεν θεωρούσαν απαραίτητο να της δώσουν τρίτο Όσκαρ.
2011
Ώσπου έκανε επέλαση, αυτήν τη φορά με το προωθητικό ταλέντο του παραγωγού της ταινίας Χάρβεϊ Γουάινστιν, και ως Σιδηρά Κυρία κέρδισε τη Βαϊόλα Ντέιβις, βγάζοντας έναν ελαφρώς «απωθημένο» λόγο με χιούμορ, χωρίς τις ντροπές του παρελθόντος, σαν να παραδέχεται πως είναι πλέον ζωντανός θρύλος. Στο ρόλο της «Σιδηράς Κυρίας» Μάργκαρετ Θάτσερ.
2013
Κι ενώ νόμιζε, και το είπε, πως δεν θα την ξαναψήφιζαν στα Όσκαρ, η Στριπ επανέρχεται με την 18η υποψηφιότητά της στον Αύγουστο, σε έναν αβανταδόρικο ρόλο εθισμένης, πικρόχολης μάνας. Είχε ωστόσο τον ιπποτισμό να παραδεχτεί πως τη θέση της στην πεντάδα θα έπρεπε να έχει πάρει η Έμα Τόμπσον για το Saving Mr. Banks (που ήταν όντως καλύτερη).
2014
Επιστροφή στον β’ ρόλο ως μάγισσα στα Μυστικά του Δάσους, γιατί ήταν αστεία και τραγούδησε υπέροχα. Αλλά η Πατρίσια Αρκέτ κρατούσε σημαντικότερο δραματικό ρόλο στο Boyhood.
2016
Ως Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς μπόρεσε να τραγουδήσει απαίσια με εξαιρετική βιρτουοζιτέ, μια φάλτσο σοπράνο συγκινητικά ματαιόδοξη, με το Όσκαρ να πηγαίνει δικαιωματικά στην Έμα Στόουν για το La La Land.
2017
Φέτος, η Μέριλ Στριπ μάλλον θα χειροκροτήσει όρθια τη μεγάλη Φράνσις Μακντόρμαντ, αλλά το κατόρθωμά της να στρέψει την προσοχή, από μια γνωστή ιστορία, πολιτικά φορτισμένη και επίκαιρη, στο πρόσωπο της κοσμικής Κάθριν Γκρέιαμ, που με το σθένος της άλλαξε, αθόρυβα, την ιστορία της αμερικανικής ελευθεροτυπίας, δεν είναι καθόλου έλασσον. Στον ρόλο της Κάθριν Γκρέιαμ στο «The Post».