Α΄ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ
1. «Της λύπης υπάρχει όριο. Του φόβου ποτέ», Βάκων.
2. «Ουκ αινώ φόβον όστις φοβείται μη διεξελθών λόγω» (= δε συμφωνώ με τον άνθρωπο που φοβάται κάτι, χωρίς να εξετάσει το πράγμα με τη λογική), «Τρωάδες» Ευριπίδη, στ. 1165-66.
3. «Δέος παρέχει ου τά γεγονότα ουδέ τα παρόντα τών κακών αλλά τα προσδοκώμενα. Δέος εστίν προσδοκία μέλλοντος κακού» (=προκαλούν φόβο όχι όσα κακά έχουν γίνει ούτε όσα συμβαίνουν τώρα, αλλά αυτά που αναμένεται να γίνουν. Γιατί φόβος είναι η προσ-δοκία μέλλοντος κακού), «Λάχης» Πλάτωνα, 198 Β΄.
4. «Ουδείς όν φοβείται φιλεί» (= κανείς δεν αγαπά αυτόν που φοβάται), «Ρητορική» Αρι-στοτέλη, 1381 β΄.
5. «Φόβος μνήμην εκπλήσσει, τέχνη δε άνευ αλκής ουδέν ωφελεί» (=ο φόβος ταράσσει τη μνήμη και η τέχνη χωρίς θάρρος είναι άχρηστη), Θουκυδίδου Ιστορία Β΄, 87, 4.
6. «Καρδία δε φόβω φρένας λακτίζει» (=από το φόβο του τα χάνει κανείς), Γνωμικά των Αρχαίων Ελλήνων, Χαρ. Μπαρακλή, Αθήνα 1979, σελ. 153, αρ. 1075.
7. «Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβάται κανείς είναι ο φόβος», Φραγκλίνος Ρούσβελτ.
• Τα είδη του φόβου: φόβος, φοβία, άγχος, αγωνία, πανικός, δέος (θρησκευτικός φόβος), τραγικός φόβος.
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
1. «Ελπίς δε πάντας τρέφει», Σιμωνίδης ο Αμοργίνος.
2. «Ελπίδες οι των ορθά φρονούντων εφικταί, αι δε των ασυνέτων αδύνατοι», Δημόκριτος.
3. «Άλογοι των ασυνέτων αι ελπίδες», του ίδιου.
4. Θαλής ερωτηθείς «τι κοινότατον» απεκρίνατο. «ελπίς».
5. «Έστ’ ελπίς η βόσκουσα τους παλλούς βροτών», Σοφοκλής.
6. «Τι γλυκύ ανθρώποις; ελπίς», Βίας ο Πριηνεύς.
7. «Αι ελπίδες θωπεύουν μίαν καταστροφήν, όπως τα χορταράκια ένα ερείπιον», Δ. Κα-μπούρογλου.
8. «Επ’ ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν», Απ. Παύλος.
9. «Dum spiro, spero» = όσο ζω, ελπίζω (λατινικό).
10. «Δεν υπάρχει πιο ανακουφιστικό αίσθημα από την ελπίδα», Κικέρων.
11. «Η ελπίδα είναι ο καλύτερος γιατρός που έχω γνωρίσει», Αλέξανδρος Δουμάς.
12. «Όποιος ελπίζει λίγο, δεν απελπίζεται ποτέ», παροιμία.
13. «Οι φρόνιμοι πρέπει να ελπίζουν», Ευριπίδης.
14. «Μακάριος όστις ουκ έπεσεν από της ελπίδος αυτού», Σολομών, «Σοφία», ΙΔ΄, 2.
15. «Μόνο οι νεκροί δεν έχουν ελπίδες», Θεόκριτος.
16. «Ελπίς, πασών θεαινών υστάτη» (= η ελπίδα είναι η θεά που μένει από όλες η πιο πιστή), Φώσκολος.