Επιμέλεια Νικολάου Κατοίκου
Στην «Καθημερινή» τής 25-9-2011 είχα διαβάσει συνέντευξη που έδωσε ο κ. Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, νέος μεταφραστής και ερμηνευτής τών «Ιστοριών» τού Θουκυδίδη, στον κ. Ηλία Μαγκλίνη. Ο Θουκυδίδης (460-396 π.Χ.) είναι ο πρώτος επιστήμων ιστορικός τής Αρχαίας Ελλάδας. Στο έργο του (χωρισμένο σε 8 «βιβλία») εξιστορεί με χαρακτηριστική αντικειμενικότητα και ακρίβεια τα γεγονότα τού Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ.), του μακρόχρονου εμφύλιου πολέμου τών ελληνικών πόλεων, με ηγέτιδες πόλεις την Αθήνα και τη Σπάρτη. Η εξιστόρηση του Θουκυδίδη φθάνει ώς το 411 π.Χ. Από εκεί ώς το 404 π.Χ. συνέχισε την εξιστόρηση ο Ξενοφών (430-355 π.Χ.) στα «Ελληνικά» του.
Ως ορθολογιστής ο Θουκυδίδης, απέφυγε στο έργο του το υπερφυσικό και το μυθώδες τού Ηροδότου. Τα αίτια των πολέμων τα αποδίδει στα πάθη τής ανθρώπινης ψυχής «Η πιο αληθινή αιτία τού πολέμου», γράφει, «που όμως δεν φαινόταν καθόλου στα λόγια, ήταν, πιστεύω, ότι οι Αθηναίοι, έτσι που αυτοί δυνάμωναν και φόβιζαν τους Λακεδαιμονίους, τους υποχρέωσαν να πολεμήσουν (Α΄, 23, 6). Σημαντική θέση στο έργο κατέχουν οι «δη-μηγορίες», αγορεύσεις δηλαδή διαφόρων προσώπων. Στις δημηγορίες ανήκει και ο «Επιτάφιος» λόγος, που εξεφώνησε στον Κεραμεικό ο Περικλής το 431 π.Χ. για τους νεκρούς τού πρώτου έτους τού Πολέμου (Β΄ βιβλίο τών «Ιστοριών»).
Σημαντικές μεταφράσεις μέχρι τώρα του Θουκυδίδη είχαμε: του Άγγελου Βλάχου, της Έλλης Λαμπρίδη, του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κουμανταράκη (με ευρύτατα σχόλια), του Αναστασίου Γεωργοπαπαδάκου και άλλων. Το πολυσέλιδο βιβλίο (σελίδες1-1233) του Ν. Σκουτερόπουλου περιλαμβάνει το αρχαίο κείμενο, μετάφραση, εισαγωγή και εκτενείς υποσελίδιες σημειώσεις. Παραθέτουμε στη συνέχεια μερικά αποσπάσματα από το άρθρο-συνέντευξη της «Καθημερινής», σημειώνοντας πρώτα ότι το βιβλίο του κ. Σκουτερόπουλου εκδόθηκε από τις Εκδόσεις «Πόλις» περί το τέλος του 2011.
Ν.Κ.
ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
1. Όταν συναντήσαμε στο σπίτι του τον κ. Σκουτερόπουλο, (εκείνος) θυμήθηκε μια παράδοση του θρυλικού σήμερα Ιωάννου Σταματάκου: «Δίδασκε Θουκυδίδη στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, και σε μία περίπτωση μας έκανε μάθημα για τα Σικελικά (τη Σικελική Εκστρατεία τών Αθηναίων), με αναφορές στη Μικρασιατική Καταστροφή. Το μισό ακροατήριο του αμφιθεάτρου έκλαιγε. Ήταν το μεγαλείο ενός δασκάλου, αλλά και ενός συγγραφέα οικουμενικού, διαχρονικού».
2. «Ο Θουκυδίδης βλέπει στην ανθρώπινη φύση κάποιες ανθρωπολογικές σταθερές. Πι-στεύει ότι υπάρχουν ενδιάθετες τάσεις, που δημιουργούν ένα υπόστρωμα, πάνω στο οποίο ξετυλίγεται η όποια δραστηριότητα του ανθρώπου. Η ιδέα αυτή του Θουκυδίδη εκφράζεται με μεγάλη σαφήνεια στην ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα δημηγορία του Διοδό-του. Εκεί ο Θουκυδίδης συμπυκνώνει όλα όσα θέλει να πει για την ανθρώπινη φύση».
3. «Τις ανθρωπολογικές σταθερές τις ταυτίζει ο Θουκυδίδης με παρορμήσεις και πάθη, που ωθούν τα άτομα στο να θέλουν διαρκώς περισσότερα, ‘οπλίζοντας τη φτώχεια με την τόλμη που γεννούν οι ανάγκες’. Τον πλούτο πάλι τον ωθεί στις συγκρούσεις η πλεονε-ξία, την οποία γεννά η αλαζονεία και η έπαρση. Όλα στοχεύουν στην εξουσία πάνω στους άλλους».
4. Για τον κ. Σκουτερόπουλο ο Θουκυδίδης «είναι ο πρώτος συνειδητός πολιτικός στοχαστής στην ιστορία τού ευρωπαϊκού πνεύματος, υπερβαίνοντας το πλαίσιο της εποχής του. Συνειδητοποίησε το πεπρωμένο τής πόλης του ως κάτι γενικότερο και θέλησε να δώσει ένα κλειδί για την κατανόηση ανάλογων καταστάσεων. Γι’ αυτό και το έργο του είναι ‘κτήμα εσαεί’ (όπως γράφει ο ίδιος)».
5. «Το εκπληκτικό είναι ότι ο Θουκυδίδης έχει την ευαισθησία να συλλαμβάνει μοναδικές λεπτομέρειες από τους πολέμους, κάποιες από τις οποίες θυμίζουν στιχομυθίες αρχαίας τραγωδίας. (Εξάλλου), ο Θουκυδίδης έχει έναν, θα έλεγα μαγικό, τρόπο να υποβάλλει στον αναγνώστη αυτό που εκείνος θέλει να εκφράσει όχι με ρητές αποφάνσεις, (αλλά) μέσω της επιλογής του υλικού, της διάταξής του. μέσω όχι των ρητά εκφραζομένων, αλλά μέσω υπονοουμένων, τονισμών, επιδοκιμασιών ή αποδοκιμασιών. (Δηλαδή), η ‘ξυγγραφή’ του (όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει το έργο του) χωρίζεται σε δύο μέρη: σε όσα έγραψε και όσα δεν έγραψε, αλλά απλώς τα υπονόησε».
ΣΗΜ. Ο Ν.Μ. Σκουτερόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Γκαίτιν-γκεν και Τύμπινγκεν. Σήμερα είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθη-νών. Μετέφρασε και σχολίασε (εκτός τού Θουκυδίδη) την «Πολιτεία» τού Πλάτωνος και διαλόγους τού ίδιου φιλοσόφου. Επίσης, ασχολήθηκε με τους Σοφιστές, τους Κυνικούς, τον Επίκτητο, τον Επίκουρο και τον Ρωμαίο Μάρκο Αυρήλιο. Μετέφρασε και έργα Ευρωπαίων Φιλοσόφων.