«Άγιο μου τσιπουράκι
Σε γυάλινο κορμάκι
Ονειροµπερδεμένα
και ψυχοτυλιγμένα
καημούς παρηγοράτε
τους έρωτες ξυπνάτε».
Με νερό λοιπόν ή χωρίς νερό, πάντα όµως µε καλή παρέα και καλό µεζέ, το τσίπουρο θα είναι η αφορµή ή το µέσο για τις συναντήσεις τής παρέας και τις συγκεντρώσεις παλιών φίλων.
Οι συζητήσεις που θα… συνοδέψουν το τσιπουράκι μπορεί να είναι βαθυστόχαστες ή αστείες και αν τυγχάνει να γίνονται υπό το άκουσμα τραγουδιών, όπως το προαναφερόμενο του Κώστα Καλδάρα, ακόμη καλύτερα…
Εδώ και λίγες μέρες ξεκίνησε στην περιοχή μας η διαδικασία της απόσταξης, μια που ο Οκτώβριος είναι ο μήνας παραγωγής τσίπουρου.
Η διαδικασία τής απόσταξης αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι της τοπικής µας παράδοσης, και τόσο οι παλιότεροι, όσο και οι νεότεροι που την έχουν ζήσει τη μνημονεύουν και την επιζητούν πάντοτε.
Ανέκαθεν η διαδικασία τής απόσταξης είναι αφορµή, για να µαζευτούν γύρω από τον αποστακτήρα παρέες συγχωριανών ή φίλων, που µε τη συνοδεία των απαραίτητων ψητών συνήθως θα απολαύσουν το τσιπουράκι και το κρασάκι τους.
Αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο στην ποιότητα των παραγόμενων τσίπουρων είναι η τέχνη και το μεράκι του κάθε παραγωγού. Η τοποθέτηση των στέµφυλων στο καζάνι, η ρύθµιση της φωτιάς (µε ξύλα ή με γκάζι), το µέτρηµα των γράδων, οι αναλογίες τού γλυκάνισου: όλα θέλουν προσοχή για να βγει το τσίπουρο όπως το έχουµε συνηθίσει στην περιοχή µας, όπου αποτελεί το κύριο παραδοσιακό µας ποτό, που κυριαρχεί στις συναντήσεις
τής παρέας, είτε στο σπίτι είτε στα καφενεία.
Για την απόσταξη χρησιµοποιείται η κλασσική µέθοδος που µαθαίνουµε και στο σχολείο. Οι ατµοί που δηµιουργούνται από το βράσιµο των στεµφύλων, υγροποιούνται και σχηµατίζουν πάλι υγρό, το τσίπουρο.
Το πρώτο απόσταγµα που βγαίνει (το πρωτοστάλαγµα) δεν πίνεται, λόγω τής υψηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ (γύρω στο 90%), αλλά ποσότητά του κρατείται για θεραπευτικούς σκοπούς (εντριβές κ.λπ.).
Για τους κατάλληλους βαθµούς τού αποστάγµατος, που θα χρησιµοποιηθεί για ποτό, απαιτείται η συχνή µέτρηση των γράδων µε το ειδικό γραδόµετρο και η διακοπή τής διαδικασίας την κατάλληλη στιγµή (όταν τα γράδα πέφτουν στα 13 ή 17). Το τσίπουρο που θα πάρει ο παραγωγός πρέπει να είναι γύρω στα 25 γράδα (65 βαθµοί), οι οποίοι χαµηλώνουν κατά βούληση στην πόση, µε την προσθήκη νερού.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
Πάντως ένα τσίπουρο που είχα πάρει από Καλαμπάκα, πρέπει να ήταν σίγουρα 65 αλκοολικών βαθμών γιατί πινόταν μόνο με αραίωση με νερό.