Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Την Κυριακή 22 Οκτωβρίου (2017) η Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας πραγματοποίησε, την πρώτη μετά το καλοκαίρι, ανάβαση σε βουνό και συγκεκριμένα σε μία από τις ομορφότερες κορυφές, ειδικά αυτήν την εποχή λόγω των χρωμάτων των φύλλων των δέντρων, στην «Όμορφη Ράχη» ή «Μοράβα» ή «Κυνηγός» (ούτε… καταζητούμενη να ήταν η κορυφή και έχει τρεις ονομασίες!).
Μαζί μας αυτή τη φορά ήταν και συνορειβάτες του ΕΟΣ Λάρισας. Για διάφορους λόγους δεν ήμασταν πολλοί, όμως ήμασταν εκλεκτοί. Γιατί άλλωστε να το κρύψωμεν! Πάντως έχασαν όσοι δεν ήλθαν. Ας πρόσεχαν!
Με ηθικό ακμαιότατο ξεκινήσαμε από Καλαμπάκα, Καλαμπακιώτες και Λαρ(ι)σινοί, για την περιοχή «Ρέντα» πάνω από το χωριό Αμάραντος, όπου αφήσαμε τα αυτοκίνητα. Αφού πήραμε επ’ ώμων τα ορειβατικά σακίδια – κι όχι τα άλλα των… Συριζαίων – περάσαμε την κάτω ποτίστρα, τις Φτέρες και την κατάφυτη κορυφή Τραμπάλα, φτάσαμε στο ξεχασμένο από ανθρώπους μεταλλικό εικόνισμα. Εκεί υπάρχει διακλάδωση των δασικών δρόμων. Ο ένας δεξιά κατηφορίζει προς Καστανιά και ο άλλος αριστερά προς το Χιόλι και το «Βασιλικό Δάσος». Στο σημείο εκείνο ήταν αυτοκίνητα κυνηγών αλλά και κυνηγοί με τα όπλα γεμάτα.
Ακολουθώντας το μονοπάτι στη ράχη, η κορυφή φαινόταν από πριν, περάσαμε πρώτα ανάμεσα από χαμηλά κέδρα και μετά σε δάσος λυγερόκορμων οξυών, των οποίων τα πεσμένα φύλλα σχημάτιζαν ένα παχύ φυσικό πανέμορφο χαλί, που σ’ ερχόταν να ξαπλώσεις πάνω! Βλέποντας τις οξυές, μου ήρθε στο νου ένας στίχος από το ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη «Στο Σταυραετό». «…Θέλω ν’ ακούω τριγύρω μου πεύκα κι οξυές να σκούζουν…».
Την ηρεμία και την ησυχία την διέκοψαν ξαφνικά απανωτές ντουφεκιές από τα όπλα των κυνηγών. Νεκρά πουλιά, λίγο μεγαλύτερα από αγριοπερίστερα, έπεφταν γύρω μας. Το έδαφος ήταν γεμάτο από πλαστικά φυσίγγια (λες και τα έσπειραν για να φυτρώσουν) των φίλων «οικολόγων» κυνηγών. Στο μαρμάρινο εικόνισμα ακολουθήσαμε αριστερά την άδεντρη και χωμάτινη ράχη για την κορυφή. Σε κάποιο σημείο είναι ένα μαντρί και τροχόσπιτο για σπίτι του βοσκού. Όχι παίζουμε! Επειδή το μέρος είχε κοπριά, υπήρχαν νάνες που την Άνοιξη, πριν τις φάνε τα ζώα, είναι περισσότερες. Οι νάνες είναι χορταρικό που τρώγεται ως σαλάτα με λαδόξυδο ή τσιγαριστό με βούτυρο και τυρί.
Στην κορυφή υπάρχει εκτός από το τριγωνομετρικό σημείο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, και παθητικό κάτοπτρο του ΟΤΕ που συνδέει τηλεφωνικά την Κρανιά με τη Βλαχάβα (-Καλαμπάκα). Η θέα από τα 1845 μέτρα της κορυφής είναι πανοραμική. Κάπως έτσι θα ήταν ο επίγειος Παράδεισος! Μπροστά μας απλωνόταν η λεκάνη του Ασπροποτάμου. Δεξιά είδαμε το Χιόλι, στο οποίο κάποιοι ήθελαν να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες. Τρομάρα τους! Να χαλάσουν το υνί να κάνουν βελόνι! Και τι δεν είδαμε! Όλυμπο, Καμβούνια, Γράμο, Σμόλικα, Περιστέρι, Κακαρδίτσα-Καταφίδι (Αθαμανικά και Τζουμέρκα), Χαλικόβουνο Τριγγία και κάτω της μέρος της Κρανιάς και άλλες πολλές κορυφές. Κάποια στιγμή ανέβηκαν στην κορυφή και τρία άτομα από τη Νέα Ζωή (Μπούρσιανη). Τα νερά ανατολικά από την κορυφή πάνε στον Πηνειό ποταμό και δυτικά στον Ασπροπόταμο-Αχελώο.
Αφού φάγαμε ό,τι είχαμε, απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση, ο καλός και ηλιόλουστος καιρός ήταν σύμμαχός μας και βγάλαμε φωτογραφίες, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αντίστροφα τώρα. Στον δρόμο είδαμε μανιτάρια, κράνα, καρπούς αγριοτριανταφυλλιάς, ένα κοπάδι αγελάδια κοντά στην πάνω ποτίστρα, και άλλα. Όλη η διαδρομή είναι πανέμορφη. Ειδικά τα ξεροπλατάνια είναι χάρμα οφθαλμών!
Λίγο πριν φθάσουμε στα αυτοκίνητα είδαμε πάνω σε έλατα μια καλύβα βοσκού και κάτω δυο παχνιδιάρικα και ήμερα τσοπανόσκυλα.
Να μη ξεχάσω να γράψω ότι μαζί μας είχαμε κι ένα πανέμορφο λευκό τετράποδο, την Τσάρλι.
Ήταν μια χαλαρή και ευχάριστη πεζοπορία – ορειβασία διάρκειας συνολικά 3,5 περίπου ωρών σε μια πανέμορφη περιοχή. Θα το ξαναγράψω: Στο βουνό πάμε να απολαύσουμε τη Φύση, να ηρεμήσουμε και να ξεσκάσουμε. Δεν πάμε να σκάσουμε… με την ψυχή στο στόμα και τη γλώσσα έξω σαν τα κυνηγόσκυλα.
Μερικοί από την παρέα μας κάθισαν στο «Πέρασμα» του Νίκου και της Ραφαηλίας, για να αναπληρώσουν τις θερμίδες που έχασαν – έκαψαν και να γευτούν το αρνάκι με πατάτες στη γάστρα.
Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του ΕΟΣ Λάρισας, Χρίστο Καραμπούζη, που κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή μας, την Αναστασία τη Θρακιώτισσα και όλους τους συνορειβάτες…
Η επόμενη ανάβαση θα γίνει στα Αντιχάσια, στις οξυές πάνω από τη λίμνη Λογγά. Θα είναι μια εύκολη πεζοπορία.
Σημείωση: Μια φωτογραφία, λένε, είναι χίλιες λέξεις. Οι παρακάτω φωτογραφίες πόσες λέξεις είναι;
Πάντα Ψηλά!
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
Ακόμη ένα αξιόλογο φωτορεπορτάζ του ΙΨ που αναδεικνύει τον τόπο, όχι σαν μερικούς εκπροσώπους του δήμου στις εκθέσεις εναλλακτικού τουρισμού που μόνο την Κορομηλιά γνωρίζουν.
Υπέροχα μέρη… πάτρια εδάφη…!!!!!!!
Συγκινητική η προσέγγιση σας σχετικά με το θέμα των ανεμογεννητριών…
“Να χαλάσουν το υνί για να κάνουνε βελόνι…!!!!!!”
‘Ενα ακόμη ενημερωτικό, κατατοπιστικό και γλαφυρό κείμενο, από τον Γιάννη, γνώστη της περιοχής και των βουνών. Καταπληκτικές επίσης οι φωτογραφίες. Αξιοθαύμαστες οι ομορφιές της Πίνδου και του Ασπροποτάμου! Και πόσο ορεξάτοι και χαρούμενοι δείχνουν οι ορειβάτες… Μπράβο Γιάννη, Μπράβο σε όλους σας..