Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Στις 6/5/2018 η Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας πραγματοποίησε μια πεζοπορική διαδρομή (εκδρομή) σε κάποια από τα Ζαγοροχώρια του νομού Ιωαννίνων.
Σ’ αυτή συμμετείχαν αρκετά άτομα. Κάποια, που ίσως φοβήθηκαν τον καιρό και δεν ήρθαν, αφενός μεν έχασαν, αφετέρου δε στέρησαν τη δυνατότητα από άλλους να έρθουν.
Σε πείσμα των Μετεωρολόγων που προέβλεπαν βροχές, ξεκινήσαμε το πρωί με συννεφιασμένο καιρό αλλά με ακμαίο ηθικό. Μετά από μια στάση για καφέ στα Γιάννενα, πήραμε την ανηφόρα για τα Ζαγοροχώρια. Ο καιρός μας πήγανε καλά, ακόμα και ήλιο έβγαλε! Η φύση ήταν καταπράσινη και λουλουδιασμένη και η διαδρομή φανταστική. Τα γύρω βουνά π.χ. η Τύμφη (Γκαμήλα) και άλλα κρατούσαν πάνω τους αρκετά χιόνια.
Περνώντας το Καπέσοβο και αφού ανεβήκαμε σε υψόμετρο 1550 μ. (ο Κώστας ήταν καλός… υψομετρητής!), κατεβήκαμε στα 1360 μέτρα που είναι κτισμένο το Βραδέτο, το ψηλότερο χωριό της περιοχής.
Βλέποντας τον καλό καιρό που επικρατούσε, αποφασίσαμε να πάμε στην τοποθεσία «Μπελόη», μια εύκολη διαδρομή 30 λεπτών, για να δούμε το φαράγγι του Βίκου.
Στην αρχή ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο και μετά την «Τρύπα της Καλόγριας» ακολουθήσαμε μονοπάτι με σήμανση. Κατά διαστήματα υπήρχαν ενημερωτικές πινακίδες.
Από ένα σημείο στο χείλος γκρεμού, ένας τοίχος συγκρατεί τους επισκέπτες να μην πέσουν στο βάραθρο, είδαμε το φαράγγι του Βίκου. Αυτό το φαράγγι έχει γραφτεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνεw, διότι σε ένα σημείο του το βάθος είναι 900 μέτρα και το άνοιγμα (πλάτος) 1150 μέτρα.
Αφού απολαύσαμε με φόβο και δέος την άγρια φύση επιστρέψαμε στο Βραδέτο, ένα μικρό χωριό. Μετά την πλατεία, όπου υπάρχει και ο ναός του Γεννησίου της Θεοτόκου (1798), συνεχίσαμε αριστερά σε ασφάλτινο δρόμο.
Μετά από 200-300 μέτρα δεξιά, μετά από το πέτρινο αλώνι (ένα από τα 14 που υπήρχαν παλιά) ακολουθήσαμε το μονοπάτι. Στην αρχή είναι απλό. Μετά αρχίζει η περίφημη πετρόκτιστη Σκάλα του Βραδέτου με καλτερίμι στο δάπεδο και ξερολιθιές στις άκρες. Είναι σαν ένα μακρό οφιοειδές «Σινικό Τείχος».
Το πέτρινο αυτό έργο που ενώσει το Βραδέτο με το Καπέσοβο κτίστηκε τον 18ο αιώνα από ξακουστούς τεχνίτες-μαστόρους της περιοχής με πέτρα της περιοχής. Η Σκάλα έχει μήκος 1.500 περίπου μέτρα, τα σκαλιά ξεπερνούν τα 1500, τα καγκέλια (στροφές) είναι 39 και χρειάστηκαν 20 χρόνια για να τελειώσει. Έχει αρκετό φάρδος ώστε αλλού να περνούν ζώα φορτωμένα και αλλού οι άνθρωποι (μαύρες και λευκές πέτρες). Στο χαμηλότερο σημείο της, όπου η υψομετρική διαφορά είναι 250 μέτρα, δυο πέτρινα γεφύρια ενώνουν τη χαράδρα της Μεσαριάς.
Σημειώνεται ότι ο αυτοκινητόδρομος που ενώνει το Καπέσοβο με το Βραδέτο κατασκευάστηκε το 1974.
Στο Καπέσοβο, μεγαλύτερο αυτό, είδαμε δυο στέρνες-πηγάδια, μέσα σε καταστήματα, χωρίς όμως καλό φωτισμό, την εκκλησία του Αγιου Νικολάου (1793) και την Πασχάλειο Σχολή, που τώρα είναι λαογραφικό Μουσείο. Εκεί σώζεται ένα πρωτότυπο αντίγραφο της Χάρτας του Ρήγα. Αριστερά από την είσοδο, πάνω από την οποία υπάρχει χρωματισμός διάκοσμος υπάρχει μεταλλική επιγραφή που γράφει: «Χίλια καλώς ορίσατε κι ας κάνατε και κόπο, ήρθατε κι ομορφύνατε τον έρημο τον τόπο». Τέλος να σημειώσουμε ότι απ’ όσα λέγονται από το Καπέσοβο καταγόταν και ο πατέρας του Βασίλη Τσιτσάνη.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε δυο γνωστά γεφύρια. Πρώτα το πανέμορφο τρίτοξο γεφύρι του «Πλακίδα» που έχει ακαναινιστεί και το ίδιο και η πρόσβαση σ’ αυτό. Κάποιοι δεν άντεξαν τον πειρασμό και έβαλαν τα πόδια τους στο κρύο νερό που περνά κάτω από αυτό το εντυπωσιακό γεφύρι. Σε κάποιο σημείο υπάρχει πέτρινο γλυπτό γυναίκας.
Μετά είδαμε το μεγάλο μονότοξο γεφύρι του «Κοκόρου». Στις 4.00 φτάσαμε για φαγητό στο Μονοδέντρι. Κάποιοι επισκεφθήκαμε το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, πάνω από το οποίο μονοπάτι οδηγεί σε καλή θέα προς το φαράγγι του Βίκου. Κάποιες σταγόνες βροχής μας ανάγκασαν να επιστρέψουμε στο λεωφορείο. Η βροχή που ακολούθησε μας απέτρεψε να πάμε στην περιοχή «Οξιά», πέντε χιλιόμετρα από το Μονοδέντρι, στην οποία υπάρχει το «Πέτρινο δάσος» και καταπληκτική θέα προς το φαράγγι του Βίκου.
Ήταν μια πολύ ωραία πεζοπορία – εκδρομή που τελικά βγήκε 17.200 βήματα (10-11 χλμ), τα οποία μέτρησε η Ειρήνη. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι η σήμανση και οι πολλές πινακίδες που υπάρχουν, για να καθοδηγούν και να ενημερώνουν τους επισκέπτες, σε αντίθεση μ’ εμάς εδώ στην περιοχή μας. Θέλουμε πολλά καρβέλια να φάμε για να τους φτάσουμε. Δυστυχώς… Ας όψονται όσοι κυβερνούν – συγκυβερνούν τον τόπο μας.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
Ακόμη μια φορά ο ΙΨ με το φωτορεπορτάζ μας έδωσε μια εικόνα πως πρέπει να οργανωθεί μια τουριστική περιοχή. Πινακίδες και χάρτες ενημερωτικοί. Ναι κύριοι της δημοτικής αρχής. Πόσο κοστίζουν; Άρχισε η τουριστική περίοδος και οι χάρτες που είχαν τοποθετηθεί στην πόλη είναι σε άθλια κατάσταση. Επισκέπτες για να βρουν το μονοπάτι που οδηγεί στην Αγία Τριάδα πρέπει κάθε δέκα μέτρα να ρωτούν τον κόσμο. Στο Καστράκι η πινακίδα για το Άγιο Πνεύμα είναι πεταμένη στο γκαζόν.