Με μια ιστορία που συγκινεί τις καρδιές μικρών και μεγάλων, μας μεταφέρει άριστα το μήνυμα των Χριστουγέννων και διδάσκει πολύ απλά και κατανοητά τη σημασία της χριστιανικής αγάπης για τον συνάνθρωπο, το Διδακτικό Προσωπικό και οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου & Νηπιαγωγείου της Διάβας, αποχαιρέτησαν το 2018.
Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή ενός σπάνιου και πραγματικά υπέροχου ρώσικου παραμυθιού. Αυτή η ιστορία, που αρχικά γράφτηκε στα γαλλικά από τον Ρούμπεν Σάιλλενς, τη διασκεύασε ο Λέων Τολστόι και την περιέλαβε στα «Άπαντά» του.
Υπόθεση: Ο μπαρμπα-Πανώφ είναι ένας καλοσυνάτος γερο-τσαγκάρης. Ζει μόνος, από τότε που έχασε τη γυναίκα του. Πόσο βαρύς είναι ο σταυρός της μοναξιάς ιδιαίτερα τις ημέρες των γιορτών!
Δε χρειάζεται πολλά πράγματα στη ζωή του. Αρκεί να έχει το φρέσκο καφεδάκι του και τη λαχανοσαλάτα του. Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, μετά τους τελευταίους του πελάτες, ανοίγει να διαβάσει το βιβλίο της γέννησης του Χριστού.
Η αγάπη γι’ αυτόν τον οδηγεί σε σκέψεις και σε υποσχέσεις: αν ο Χριστός καταδεχόταν να έρθει στο φτωχικό του σπίτι θα Τον έβαζε να κοιμηθεί στο απαλό του στρώμα και θα Του χάριζε ένα ζευγάρι καλοφτιαγμένα παπουτσάκια για να μην κρυώνει…
Τον παίρνει ο ύπνος… και μέσα στα όνειρά του ακούει τη φωνή του Χριστού – μέσω δύο αγγέλων- που του λέει πως θα έρθει την επόμενη μέρα να πάρει το δώρο που του έταξε.
Ξημερώνοντας, ο μπαρμπα-Πανώφ συνεπαρμένος από την υπόσχεση του Χριστού στο όνειρό του, στήνει την καρέκλα του στο παράθυρο και τον περιμένει υπομονετικά.
Οι ώρες περνούν και ως το βράδυ μόνο ένας οδοκαθαριστής, ένας ζητιάνος και μία φτωχή γυναίκα πέρασαν από το σπίτι του. Γιατί δεν ήρθε ο Χριστός όπως του είχε υποσχεθεί; Ή μήπως ήρθε;…
Το έργο ανέβασαν τα παιδιά των μεγαλυτέρων και τελευταίων τάξεων, υπό τις οδηγίες του δασκάλου της Ε΄/ΣΤ΄ ο οποίος καθοδήγησε με απλότητα και μαεστρία τους φερέλπιδες ‘ηθοποιούς’ που υποδύθηκαν τους διάφορους ρόλους.
Στην εισαγωγή του έργου, ο κ. Κώστας Σκρέκας απευθυνόμενος προς τους γονείς, παρακάλεσε να μιλήσουν στα παιδιά τους με ευλάβεια για το (γεννηθέντα) Χριστό εφιστώντας την προσοχή τους «Ζούμε σε χρόνια όπου τα πολιτιστικά σκουπίδια, έχουν υψωθεί κύματα που απειλούν να μας καταπνίξουν», υπογράμμισε μεταξύ των άλλων.
Τη γιορτή άνοιξαν οι λιλιπούτειοι σε διαστάσεις και χρόνια μαθητές, που απολαμβάνοντας ρυθμό και ομαδικότητα, παρουσίασαν κάλαντα, ξωτικά και άλλα δρώμενα παντρεύοντας με επιτυχία τη μουσική, την κίνηση και το λόγο.
Εκπαιδευτικοί και μαθητές στην αυλαία της εορταστικής ατμόσφαιρας, ευχήθηκαν στους καλεσμένους: «Αγάπη, Ειρήνη, Υγεία».