Τούτο το ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ το αναλαμβάνουν οι μικροί συγγραφείς —μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμπάκας — εδώ και πολλά χρόνια (σ.σ. 32) οι δημιουργίες τους.
Και εξηγούμαι:
Απ’ το 1985 έως το 1991 κυκλοφόρησε η μαθητική εφημερίδα “ΗΧΩ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ” απ’ τη μαθητική Κοινότητα του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμπάκας.
Υπεύθυνοι δάσκαλοι:
Γρηγόρης Κατσικάς – Σταγέας: Επιλογή — Επιμέλεια κειμένων.
Παναγιώτης Καρασίμος: Δακτυλογράφηση.
Η εφημερίδα αυτή δεν είχε καμία σχέση με τη γνωστή μαθητική εφημερίδα των ειδήσεων, με το ψυχρό —και ‘‘κουτσομπολίστικο’’— περιεχόμενο, αλλά με δημιουργικές εργασίες των παιδιών, ήτοι: εκθεσούλες, λαογραφία-παράδοση του τόπου μας, ιστορικά-γιορταστικά-επετειακά κείμενα, ποιηματάκια, ζωγραφιές.
Μεταφέρουμε εδώ κάποια απ’ τα περιεχόμενα τού με αρ. 9/Δεκ. 1986 φύλλου της μαθητικής εφημερίδας “ΗΧΩ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ” ως μια θύμηση απ’ τα παλιά και μια τιμητική αφιέρωση στους μικρούς (τότε) μαθητές μας (ώριμοι, πετυχημένοι επιστήμονες σήμερα), οι οποίοι με συγκινητικό αυθορμητισμό και δημιουργικό πνεύμα κατέθεταν τις πνευματικές τους ανησυχίες. Κι αυτή η κατάθεσή τους αποτελούσε άσκηση στην έκθεση του εσωτερικού τους (και όχι μόνο) κόσμου, αλλά και μια ανεπανάλληπτη άσκηση στη φιλαναγνωσία.
Ειδικότερα: Μ’ αυτή τη μορφή η μαθητική εφημερίδα προσφέρει πολλά πνευματικά οφέλη στο παιδί. Απ’ τα πρώτα φύλλα που θα κυκλοφορήσουν, αντιλαμβάνεσαι ότι το παιδί είναι ένας σπουδαίος δημιουργός. Γράφει το ίδιο ό,τι καλύτερο και διαβάζει με πολύ ενδιαφέρον τις δημοσιευμένες συνεργασίες των συμμαθητών του και των άλλων παιδιών του σχολείου. Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί απ’ την κυκλοφορία του ενός φύλλου ίσαμε την εκτύπωση του άλλου, διακατέχεται από μια συνεχή και γλυκιά προσμονή, που γίνεται, καθημερινά σχεδόν, αισθητή. Αναπτύσσεται έτσι η συγγραφική δεξιότητα, δημιουργείται ευγενική άμιλλα και καλλιεργείται αβίαστα η φιλαναγνωσία.
Συγκινητική και νοσταλγική η ωραία εκείνη εποχή, η μαγική εποχή των παιδικών χρόνων.
ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ με όλη μας την αγάπη στους μαθητές μας, με τους οποίους ζήσαμε χρόνια ουσιαστικής δημιουργίας, προσφοράς και πνευματικής ανάτασης.
Χρόνια πολλά, παιδιά, καλά Χριστούγεννα, χαρούμενες γιορτές και κάθε ευτυχία και χαρά με την καινούργια χρονιά.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ – ΣΤΑΓΕΑΣ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Σε λίγες μέρες οι καμπάνες των εκκλησιών θα σημάνουν και πάλι χαρούμενα, για να διαλαλήσουν τη γέννηση του Χριστού μας.
Τα Χριστούγεννα είναι μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, που γιορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
Ο καλός Θεός, για να γλιτώσει τον κόσμο απ’ την αμαρτία, έστειλε το γιό του να γεννηθεί στη γη.
Έτσι, στις 25 Δεκέμβρη, η Παναγία γέννησε στη Βηθλεέμ, μέσα σε μια σπηλιά που χρησίμευε για σταύλος, το Χριστό, το Σωτήρα του κόσμου.
Ενώ ήταν Θεός και μπορούσε να γεννηθεί μέσα σε παλάτια, γεννήθηκε απλά και ταπεινά, για να μας διδάξει την ταπεινοφροσύνη.
Τα βράδυ αυτό των Χριστουγέννων έγιναν παράξενα πράγματα στη Βηθλεέμ. Ένα μεγάλο και λαμπερό άστρο κατέβηκε απ’ τον ουρανό και στάθηκε πάνω απ’ τη σπηλιά. Οι ουρανοί άνοιξαν και εκατοντάδες άγγελοι ανεβοκατέβαιναν απ’ τον ουρανό στη γη, ψάλλοντας μελωδικά το: “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…”.
Τα βόδια που ήταν μέσα στη σπηλιά πλησίασαν το θείο βρέφος και το ζέσταναν με τα χνώτα τους.
Οι βοσκοί που φύλαγαν πιό πέρα τα πρόβατά τους, μόλις είδαν το λαμπερό άστρο, πήγαν καί προσκύνησαν το μικρό Χριστό.
Το άστρο αυτό ας οδηγήσει και τη δική μας σκέψη το βράδυ των Χριστουγέννων στη μακρινή Βηθλεέμ κι ας προσκυνήσουμε νοερά το μικρό Χριστό, προσφέροντάς του, αντί για δώρα, τη λατρεία μας.
Ελίνα Παπαπολυζοπούλου, ΣΤ’ τάξη
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
Είναι βράδυ. Οι δρόμοι του χωριού είναι έρημοι από νωρίς. Οι νιφάδες του χιονιού πέφτουν αδιάκοπα, στροβιλίζονται νυσταγμένα, παράξενα, σαν μαγεμένες άσπρες πέταλουδίτσες.
Τώρα πια η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα έχει φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων για τα καλά. Από το πρωί τα παιδιά γυρίζουν στους μαχαλάδες τραγουδώντας τα κάλαντα, για να μαζέψουν μερικά λεφτά, έτσι για νά ’χουν ν’ αγοράσουν κάνα παιχνίδι.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα θα ‘θελαν να σουβλίσουν καμιά γουρνάδα ή να ψήσουν ένα αρνί του γάλακτος. Το χιόνι όμως που πέφτει αδιάκοπα, δεν τους αφήνει.
Πριν λίγες μέρες πήγα με τον παππού μου να κόψουμε ένα δέντρο για το σπίτι. Σήμερα το είδα επιτέλους στολισμένο .
Βράδιασε. Στο σπίτι μυρίζει ψητή γουρνοπούλα. Όμως η μύτη μου με ξεγελούσε. Στο σπίτι μύριζε λιβάνι ανακατωμένο με διάφορα χόρτα, που θα ’διωχναν τους καλικάντζαρους. Δεν είχα τι να κάνω, γι’ αυτό άρχισα να παρατηρώ τη φωτιά του τζακιού που σιγόσβηνε.
Σε λίγο, να σου και χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησιάς. Ντύθηκα βιαστικά και πήγα στην εκκλησία. Οι ύμνοι που ακούγονταν παντού ήταν μαγευτικοί. Ώσπου σε μια στιγμή δεν άντεξα, πήγα κοντά στον ψάλτη κι άρχισα να ψέλνω.
Τέλειωσε η εκκλησιά. Ήταν πρωί. Πήγα στο σπίτι. Καθώς το ρολόι χτύπησε εφτά, εγώ έπεσα πτώμα στο κρεβάτι. Ο Χριστός πια είχε γεννηθεί.
Αντώνης Λαγούδης, ΣΤ’ τάξη
ΠΑΛΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ
Το βράδυ των Χριστουγέννων στο χωριό μου από παντού ακούγονται χαρούμενες φωνές. Όλες οι γυναίκες του χωριού φτιάχνουνε πίτα. Όταν ο παπάς χτυπήσει την καμπάνα, όλοι ξεκινάνε για την εκκλησία.Μόλις φτάσουν στην εκκλησία, όλοι μαζί πάνε να κόψουν πουρνάρια. Τα πουρνάρια αυτά τα παίρνουν στην εκκλησία και τ’ αγιάζουν. Όταν τελειώσει η εκκλησία, τα πουρνάρια αυτά τα παίρνουν στο σπίτι και τα ρίχνουν στη φωτιά για να τα κάψουν. Τότε λένε διάφορες ευχές για τα ζώα: ”θέλω πολλά κατσίκια” ή ”θέλω πολλά πρόβατα κ.ά. Μετά παίρνουν τις γουρνοπούλες και τις ψήνουν στην πλατεία.
Αφού πιουν και φάνε καλά, το ρίχνουν στο χορό. Το γλέντι κρατάει μέχρι το βράδυ.
Αυτά είναι μερικά απ’ τα έθιμα του χωριού μου.
Βούλα Παζαΐτη, ΣΤ’ τάξη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Πέρασε πια το όμορφο και μελαγχολικό φθινόπωρο. Από καιρό έχουμε μπει στον ασπρομάλλη γερο-Χειμώνα. Όλα γύρω έχουν αλλάξει κι έχουν φορέσει τη χειμωνιάτικη φορεσιά τους.
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε όλοι οι χριστιανοί τη γέννηση του Σωτήρα μας.
Εκείνη την ημέρα σ’ όλα τα μέρη της γης θα χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες. Θα ξαναθυμηθούμε το φτωχό σπήλαιο της Βηθλεέμ και τους ταπεινούς βοσκούς, που προσκύνησαν το θείο βρέφος, προσφέροντάς του τα φτωχικά τους δώρα και την αγάπη τους.
Ακόμα θα θυμηθούμε τους αγγέλους, που ανεβοκατέβαιναν απ’ τη γη στον ουρανό, ψάλλοντας: “Δόξα εν υψίστους Θεώ και επί γης ειρήνη…”.
Όλοι οι άνθρωποι θα δεχτούν τους δικούς τους που λείπουν, θα στρώσουν το χριστουγενιάτικο τραπέζι, θα πουν τα κάλαντα και θα στολίσουν με τραγούδια και χαρές το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Εκείνη την ημέρα θα κυριαρχεί παντού η ομόνοια κι η αγάπη.
Χριστούλη, φώτισέ μας νά ‘μαστε πάντα μονιασμένοι και να ζούμε ειρηνικά κι ευτυχισμένα.
Σοφία Τρίμμη, ΣΤ’ τάξη
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΗ
Τώρα που ’ρχεται ο Χριστούλης τώρα που ’ρχεται στη γη,
τώρα όλοι ξαγρυπνούνε
στη φάτνη την ταπεινή.
Το Χριστούλη μας τιμάνε τ’αγγελούδια τα καλά
και οι μάγοι φορτωμένοι
έρχονται από μακριά.
Φέρνουν σμύρνα και χρυσάφι
λίβανο κι άλλα πολλά
και πηγαίνουν τώρα όλοι
στου Χριστού μας τη σπηλιά.
Γιώργος Λαϊάκης, Δ’ τάξη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Μια μέρα που ο άνεμος
φυσούσε δυνατά,
το χιόνι που χόρευε
στη σκοτεινή νυχτιά
και μες στην ερημιά
πλάκωσε η παγωνιά,
γεννήθηκε ο Χριστούλης
μέσα σε μια σπηλιά.
Να,οι μάγοι στη νυχτιά
πρόβαλαν στο σκοτάδι
τ’αστέρι το ολόλαμπρο
έχοντας οδηγό
μπροστά στην άγια σπηλιά
φτάνουν και προσκυνάνε
το μικρό μας Βασιλιά
Γιώργος Μεγαρχιώτης, ΣΤ’ τάξη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ήρθαν τα Χριστούγεννα
υποδεχτείτε τα παιδιά,
γεννήθηκε ο Χριστούλης μας
στην ταπεινή σπηλιά.
Αστέρι λαμπερό
φωτίζοντας από ψηλά
τρεις μάγους οδηγεί
με δώρα ταπεινά.
Το δέντρο θα στολίσουμε
μ’αγγελούδια και φωτάκια
κι όλοι θα πάμε στην εκκλησιά
με φωτερά ματάκια.
Χριστίνα Ξάνθη, ΣΤ’ τάξη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Ήρθαν τα Χριστούγεννα,
ήρθε ο χιονιάς,
ήρθαν και οι γιορτές
της Πρωτοχρονιάς.
Έξω απ’ το παράθυρο
του σπιτιού μας βρέχει.
Έξω κρύο παγωνιά
και μέσα έχει ζέστη.
Τώρα κοντά στο τζάκι
ανοίγουμε τα δώρα
και περιμένουμε
τις δώδεκα την ώρα.
Βασίλης Βόκας, Ε’ τάξη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Τα σχολεία κλείνουνε
χαίρονται τα παιδιά
και περιμένουν ανυπόμονα
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά.
Τα παιδιά θα τραγουδούνε
και τα κάλαντα θα πούνε,
θα τα πούνε με χαρά
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά.
Το χιόνι πέφτει απαλά
μες στης γης την αγκαλιά
τα παιδιά φωνάζουν με χαρά “Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά”.
Βασίλης Παταβάλης, ΣΤ’ τάξη
ΑΪ – ΒΑΣΙΛΗΣ
Αϊ-Βασίλη σε προσμένω
με χαρά πολλή.
Με τα δώρα φορτωμένος
πού ’ρχεσαι από χώρα μακρινή. Στα παιδιά δωράκια
φέρνεις με ευγένεια πολλή.
Αϊ-Βασίλη δώσε μου
και μένα ένα δωράκι
όπως όλα τα παιδιά
και του χρόνου να’ μαστε καλά
να μας φέρεις πιο πολλά.
Βάσω Αθανασούλα, Γ’ τάξη
* Φωτ.: Ζωγραφιά του Βασίλη Παταβάλη, Στ’ τάξης