Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Στις 23 Αυγούστου ήταν η απόδοσις της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ένας Ναός που εόρταζε ήταν κι αυτός στα Κονάκια των Σαρακατσαναίων στην Κρανιά Καλαμπάκας. Ο Ναός είναι αφιερωμένος στο Γενέθλιον της Θεοτόκου που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Παλιά τότε εόρταζαν και τα Κονάκια. Τελευταία άλλαξαν την ημερομηνία εορτής για να υπάρχει περισσότερος κόσμος.
Το πρωί της Τετάρτης 23 Αυγούστου τελέστηκε ο όρθρος και η Θεία λειτουργία μετά αρτοκλασίας και σίτου. Χοροστάτησε ο π. Νικόλαος Μπουρλής. Παραβρέθηκαν αρκετοί Σαρακατσαναίοι και Κρανιώτες. Μετά από τους φιλόξενους Σαρακατσαναίους προσφέρθηκε καφές σε πολλούς επισκέπτες.
Τα κονάκια των Σαρακατσαναίων
Τα Κονάκια των Σαρακατσαναίων βρίσκονται στον χωματόδρομο που οδηγεί από την Κρανιά σε Παλαιοχώρι και Κλεινοβό (και αντίστροφα) και απέχουν 2,5 περίπου χιλιόμετρα από την Κρανιά. Είναι ένα μεγάλο ξέφωτο στα 1350 μ. περίπου, που περικλείεται από πολλές κορυφές της Νοτίου Πίνδου, όπως Τριγγία, Κάλτσα, Χαλικόβουνο, Μυρμήγκι, κ.ά. Εκεί υπάρχουν ξύλινες κατασκευές ή καλύβες, γι’ αυτό τα λένε και Καλύβια-κονάκια των Σαρακατσαναίων.
Οι κατασκευές είναι ξύλινες και όχι μόνιμες γιατί το μέρος είναι δασική έκταση και απαγορεύονται οι μόνιμες κατασκευές. Έχουν φως, νερό, τηλέφωνο και υπάγονται στην Κρανιά. Παλιότερα τα Κονάκια ήταν στη θέση «Παλιοκόνακα», υπήρχαν και τα Κονάκια του Πατίκη (μεγαλοτσέλιγκας της Κρανιάς με πάνω από 5.000 πρόβατα προπολεμικά), αργότερα μεταφέρθηκαν στη σημερινή θέση αλλά πιο νότια. Τώρα απλώθηκαν προς τα πάνω. Κατέλαβαν ακόμα και το γήπεδο που υπήρχε και παλιά μαθητής έπαιζα κι εγώ ποδόσφαιρο εκεί.
Τέλειο το φωτορεπορτάζ! Ευγνώμονες όσοι βλέπουμε αυτές τις εικόνες… Πόσο όμορφη και ελπιδοφόρα η εικόνα της σύναξης τόσων ανθρώπων που αγαπούν τον τόπο, συνυπάρχουν, δημιουργούν, τιμούν τα ήθη και τα έθιμα, διασώζουν την παράδοση και κοινωνούν τα βιώματά τους σε όσους βρίσκονται μακριά, σαν παρακαταθήκη για τους χειμώνες που έρχονται. Καλό υπόλοιπο!
Ηταν πολύ όμορφα. Λίγο παράξενο, αλλά, πολύ καλό….από την Τυνησία στα Κονάκια. Χίλια ευχαριστώ στη φίλη μου την Κούλα και τον σύζυγό της τον Γιάννη που χάρη σ αυτούς βρέθηκα κι εγώ εκεί μια τέτοια μέρα…στη γιορτή της Παναγίας.