Χρήστο… το κακό νέο, ήρθε στην πόλη μας μέσα στη νύχτα, με το ξεκίνημα ενός τελικού ποδοσφαίρου και αμέσως με γύρισε χρόνια πίσω… που για πολλά χρόνια δε χάναμε παιχνίδι μαζί με σένα, τον Κώστα και το Στέλιο.
Άρχισα να θυμάμαι όλα τα ατελείωτα βράδια στο Χαγιάτι που βρισκόμασταν κάθε βράδυ με τον Γιώργο και τον Άκη (έφυγαν κι αυτοί νωρίς από κοντά μας).
… Άπειρα τα δυνατά συναισθήματα που ζήσαμε μαζί …χαρές ,λύπες ,εντάσεις …και τώρα σε αυτό σου το νέο, καλούμαστε όλοι να το περάσουμε μόνοι μας. Αυτή η πανδημία βαραίνει ακόμη πιο πολύ την κατάσταση …
..Πόσο μεγάλος ο πόνος , πόσο μεγάλη η λύπη , το ξέρει ο καθένας μας και το κρατά ερμητικά κλειστό μέσα του …
…Αβάσταχτος ο πόνος θα είναι όμως για τη μάνα σου την κυρά Βασίλω , τη γυναίκα της ζωής σου την Ιωάννα ,τις κόρες σου που πάντα ότι έκανες , αποσκοπούσε σε αυτές .
Κουράγιο και περισσή δύναμη σε αυτές μόνο με τη θύμηση σου να είναι πάντα οδηγός τους … και συ από κει ψηλά τώρα που θα συναντήσεις και τη μάνα μου ,τη Λένω όπως της φώναζες κάθε φορά … Χρήστο θα προστατεύεις την οικογένεια σου ,θα χαίρεσαι με ότι κάνουν …κι αυτοί θα κοιτούν ψηλά και θα αγαλλιάζουν κάθε φορά .
Καλό ταξίδι …καλό Παράδεισο …ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου …
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΙΝΑΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
