Ο Χρίστος Λιάπης στις «Προσωπογραφίες» της “POLITICAL”

Την «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ» του Ψυχιάτρου, Διδάκτορος του Παν/μίου Αθηνών, Προέδρου του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ και Μέλους της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας φιλοξένησε στις ηλεκτρονικές της σελίδες, το περασμένο Σάββατο, η εφημερίδα “POLITICAL” του εκδότη Νίκου Καραμανλή. Η στήλη «ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ» παρουσιάζει, κάθε Σάββατο, ένα πρόσωπο της πολιτικής, επιστημονικής ή της ευρύτερης δημόσιας ζωής της χώρας, με σχετικές φωτογραφίες από σημαντικές στιγμές της διαδρομής του.

Δείτε το αφιέρωμα της “POLITICAL” στον Δρα Χρίστο Λιάπη, υπό τον τίτλο «Είμαστε οι ιστορίες που ακούσαμε….», στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.political.gr/wp-content/uploads/2022/04/POLITICAL-TEYXOS-353.pdf?fbclid=IwAR3aPTCg380B7J0CcrzR64swEJF5CgOM4XKGCu19s_lZ6RZUjL1sGcwpiYk

Mπορεί η ιατρική να έχει σχέση με την πολιτική ή με τη λογοτεχνεία; Μη βιαστείτε να απαντήσετε…: «Η Ιατρική, αν και αποτελεί εφαρμογή των θετικών επιστημών στην κλινική πράξη, παραμένει, στο βαθύτερο ηθικό περιεχόμενό της, μία ανθρωπιστική επιστήμη και αυτό είναι το κοινό σημείο επαφής της με την πολιτική και τη λογοτεχνία», όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο Ψυχίατρος, Διδάκτωρ του Παν/μίου Αθηνών και Πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, Χρίστος Λιάπης. Με 2 Μεταπτυχιακά στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγειάς και στη Διεθνή Ιατρική και τη Διαχείριση Κρίσεων Υγειάς, στην ΕΘνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Michigan των ΗΠΑ και έχοντας συμπληρώσει 2 χρόνια επιτυχούς διοίκησης στο τιμόνι ενός δυσκολοκυβέρνητου «καραβιού» όπως είναι το ΚΕΘΕΑ, υποστηρίζει με έμπρακτο τρόπο πως παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές αποστάσεις και διαφωνίες, τεχνοκρατικά, αλλά και ανθρώπινα, σε οτιδήποτε χρειαστεί για την αποτελεσματικότερη λειτουργία των δομών παροχής υπηρεσιών υγείας, θεραπείας, κοινωνικής μέριμνας και πρόληψης, θα πρέπει όλοι να λειτουργούν υπεράνω κομματικών γραμμών και αγκυλώσεων.

Ο Χρίστος Λιάπης γεννήθηκε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για την οποία κρατά πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά του, όπως και για τη Λάρισα η οποία αποτελεί την πόλη των παιδικών και μαθητικών του χρόνων, αλλά η μεγάλη του αγάπη είναι η ιδιαιτέρα του πατρίδα, η Καλαμπάκα. Είναι εγγονός του Ήρωα Υπολοχαγού του Έπους του 40, Δημητρίου Ζιώγα, ο οποίος έδωσε τη ζωή του ανδραγαθώντας στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο.

Ένας γιατρός γραφιάς που αγαπά τη λογοτεχνία
Ο μακροχρόνιος αγώνας του πατέρα του, απόστρατου αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας, Χρυσοστόμου Λιάπη, ενάντια στη νόσο του Πάρκινσον, τον οδήγησε να σπουδάσει Ιατρική και τον έστρεψε στις νευροεπιστήμες. Έχει υπηρετήσει στις Πανεπιστημιακές Ψυχιατρικές Κλινικές του Αιγινητείου Νοσοκομείου Αθηνών και του Γενικού και Ογκολογικού Νοσοκομείου Κηφισιάς «Άγιοι Ανάργυροι» και έχει εκπαιδευτεί στο Πρόγραμμα Συναισθηματικών Διαταραχών του Πανεπιστημίου του Τufts στη Βοστώνη. Η μεγάλη αγάπη του για τα Τρίκαλα και για τον τόπο καταγωγής των γονέων του, υπήρξε το κίνητρο που τον έκανε να ξεκινήσει, εδώ και 3 χρόνια, να λειτουργεί -παρά τις μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις που πρέπει να καλύπτει κάθε εβδομάδα- και 2ο Ιατρείο στην Καλαμπάκα, στα ορεινά και δυσπρόσιτα χωριά της οποίας ειχε υπηρετήσει ως Αγροτικός Ιατρός, εφημερεύοντας στο Κέντρο Υγείας που βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το Στρατόπεδο που φέρει τιμητικώς το όνομα του ηρωικώς πεσόντος αξιωματικού, παππού του. Ο Χρίστος Λιάπης έχει συμμετάσχει εθελοντικά στις δραστηριότητες των Γιατρών του Κόσμου στην Τανζανία, εμπειρία η οποία τον βοήθησε να δει από κοντά τον εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο η κλινική επάρκεια και η αυταπάρνηση των γιατρών και των νοσηλευτών μπορούν να υπερκαλύψουν τεράστιες υλικοτεχνικές ελλείψεις. Βλέποντας, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, τα νοσοκομεία μας να αδειάζουν από ειδικευόμενους γιατρούς, καθώς οι απόφοιτοι των ιατρικών μας σχολών αναζητούσαν, κατά κόρον, την επαγγελματική τους τύχη και εκπαίδευση στο εξωτερικό, είχε καταφέρει ως εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων Ειδικευομένων Ψυχιατρικής και Παιδοψυχιατρικής να καταρτίσει και να προωθήσει τη νομοθετική θέσπιση της άνευ θεσμικού ή χρονικού περιορισμού παραμονής στα Νοσοκομεία των ιατρών που ολοκληρώνουν την ειδίκευσή τους, μέχρι την έλευση του ειδικευόμενου αντικαταστάτη τους, ώστε να καλύπτονται τα κενά του ΕΣΥ. Έχει διατελέσει Υπεύθυνος της Θεματικής Επιτροπής Κοινωνικής Πρόνοιας και Ψυχικής Υγείας του Τομέα Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, μέλος της ΕΚΟ γιατρών και μέλος του Μητρώου Στελεχών του κόμματος. Δηλώνει όμως πως ο αγώνας για την Υγεία και την αναβάθμιση του ΕΣΥ δεν πρέπει να είναι ούτε μπλε, ούτε κόκκινος, ούτε πράσινος, αλλά να φέρει μόνον τα χρώματα της προσφοράς στους πολίτες και το αποδεικνύει αυτό και στο πεδίο της πρόληψης και της καταπολέμησης των εξαρτήσεων, έχοντας αφήσει την κομματική και πολιτική του ταυτότητα έξω από το ΚΕΘΕΑ. Αναφέρεται συχνά στο παράδειγμα του πρώην γερουσιαστή Πάτρικ Κένεντι, ανιψιού του αδικοχαμένου Προέδρου των ΗΠΑ Τζόν Φιτζέραλντ Κένεντι, ο οποίος άφησε μια πλούσια και ελπιδοφόρα πολιτική σταδιοδρομία, προκειμένου να αφοσιωθεί στην καταπολέμηση του στίγματος της Ψυχικής Νόσου και των Εξαρτήσεων, μέσα από τις δραστηριότητες του μη κερδοσκοπικού οργανισμού “Νext Page”
Μαζί με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, εμπνευστή του σχεδίου Βανς-Όουεν για την ειρήνευση στη Γιουγκοσλαβία, Λόρδο Ντέιβιντ Όουεν και τον Καθηγητή του στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Tufts, Νασίρ Γκέμι, έχει συγγράψει το κεφάλαιο “H Ψυχοπαθολογία της Εξουσίας», στο βιβλίο «Η Τοξίκωση της Εξουσίας» (“The intoxication of Power”) των Αγγλικών Εκδόσεων Palgrave Macmillan.

Παρότι η πληθώρα και η ένταση των επιστημονικών, πολιτικών και διοικητικών υποχρεώσεών του, δεν του αφήνουν τον συγγραφικό χρόνο που θα ήθελε, ασχολείται με τη λογοτεχνία, καθώς ποιήματα και διηγήματά του έχουν βραβευθεί σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Γιατί, όπως αναφέρει, «γράφουμε για να αποκοιμίσουμε τους εσωτερικούς μας δαίμονες. Για να αντιπαλέψουμε τη φθορά και την απώλεια με την (εξ)ιστόρηση. Γράφουμε για αλλοτινούς καιρούς και κόσμους, γιατί εμείς είμαστε οι αλλοτινοί καιροί, οι άγνωστες χώρες και τα μακρινά ταξίδια. Είμαστε οι ιστορίες που ακούσαμε και αυτές που είπαμε».