Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Για να μη λένε κάποιοι ότι συνέχεια γράφω για την Κρανιά Ασπροποτάμου, σήμερα θα γράψω λίγα λόγια και θα δημοσιεύσω φωτογραφίες από μια άλλη Κρανιά, κοντινή στην περιοχή μας.
Με το όνομα Κρανιά υπάρχουν μερικά χωριά στην πατρίδα μας. Ένα από αυτά είναι και η Κρανιά Γρεβενών (ή Τούργια Κρανιά). Πρόκειται για ένα όμορφο βλαχόφωνο ορεινό χωριό της Πίνδου που βρίσκεται σε υψόμετρο 980 μέτρων. Βρίσκεται στα όρια τριών νομών: Γρεβενών, Ιωαννίνων και Τρικάλων. Από την Καλαμπάκα απέχει 56 χιλιόμετρα, από τα Γρεβενά 28 και από το Μέτσοβο 25.
Παρέα με τον Παναγιώτη Κουβελά, Κρανιώτη στην καταγωγή, ξεκινήσαμε το πρωί της Κυριακής 15 Μαΐου για την Κρανιά. Μετά τον Κορυδαλλό δεν στρίψαμε δεξιά, αλλά συνεχίσαμε προς Πλατάνιστο. Πριν από τα πρώτα σπίτια του, ανηφορίσαμε δεξιά σε ένα χωματόδρομο μήκους 1,5 – 2 χιλιομέτρων που ενώ έχει υποδομή για να πέσει άσφαλτος, ακόμη πέφτει! (Ψηλέ, Μιχαλάκη, γιατί ξεχάστηκε αυτό το… κομματάκι;).
Στην κορυφή με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα ισάδι, ένα οροπέδιο μήκους 3-4 χιλιομέτρων απλώνονταν μπροστά μου. Στο μυαλό μου ήρθαν τα Λιβάδια Περτουλίου. Κάτι παρόμοιο είναι! Απλά εκείνα έχουν έλατα και έχουν αξιοποιηθεί, ενώ ετούτα, τα Λιβάδια Πλατάνιστου (– Κρανιάς), έχουν πεύκα και δεν έχουν αξιοποιηθεί. Κάποια σημεία αυτού του… ορεινού κάμπου είναι σπαρμένα.
Μπαίνοντας στον κεντρικό ασφάλτινο δρόμο φτάσαμε στην Κρανιά και πήγαμε αμέσως στο ναό των Αγίων Πάντων. Δεν προλάβαμε τη Θεία Λειτουργία (Παναγιώτη, στις 19 Ιουνίου που γιορτάζει ο ναός μπορούμε να ξαναπάμε!). Ανάψαμε ένα κεράκι στους Αγίους και μιλήσαμε λίγο με κυρίες που κάθονταν σε πεζούλι του ναού. Ο εφημέριος του χωριού παπα-Γιώργης Χρυσής μας είπε ότι το ξύλινο σκαλιστό τέμπλο κατασκευάστηκε το 1818. Ο ναός έχει και γυναικωνίτη. Να αναφέρω ότι οι εφημέριοι ενοριών της Καλαμπάκας Ευάγγελος Γκιουζέλης και Ιωάννης Κουβελάς κατάγονται από την Κρανιά Γρεβενών. Εξωτερικά του ναού εκτός από το ρολόι υπάρχει ένα μεγάλο πέτρινο κτήριο, το παλιό Σχολειό.
Παρόλο που το χωριό είναι ορεινό, πρόσβαση σε δρόμο έχουν όλα τα σπίτια. Με οδηγό-ξεναγό τον Παναγιώτη κάναμε, στο λίγο χρόνο που διαθέταμε, μια βόλτα στο χωριό. Πήγαμε στους ναούς του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου από τον οποίο υπάρχει ωραία θέα και είναι κτισμένος στην άκρη ενός μεγάλου λιβαδιού. Είδαμε επίσης το γήπεδο ποδοσφαίρου και, λίγο μακριά, την χιονισμένη κορυφή «Μπάλτσες» που αποτελεί το «τριεθνές σημείο» των Περιφερειών Ηπείρου, Θεσσαλίας και Μακεδονίας.
Πάνω από το χωριό δεσπόζει μια κατάφυτη και καταπράσινη από φουντουκιές και πεύκα περιοχή. Κάπου εκεί υπάρχει και το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Στην άκρη των σπιτιών κυλάει τα κρύα νερά του το ρέμα «Πριλιάντζα» που είναι παραπόταμος του Βενέτικου ποταμού.
Στο χωριό υπάρχουν εστιατόρια, ταβέρνες και ξενοδοχεία. Στο Pindos Resort μας προσφέρθηκε καφές από τους ιδιοκτήτες του.
Κατά την επιστροφή μαζέψαμε λίγα λουλούδια, γκουγκούτες τα λένε οι ντόπιοι, που φυτρώνουν σε υγρά-βαρκά μέρη. Ένας κούκος όμως μας… μάλωνε, έτσι μου φάνηκε.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
