Για τη στέγαση τμήματος; Είμαστε ENA σχολείο, αποτελούμενο από δύο τμήματα. Θα κερματίζατε μία άλλη υπηρεσία; Ένα δημοτικό; Το Λύκειο; Το αστυνομικό τμήμα; Δεν μπορώ να διανοηθώ πως μας ζυγίσατε, μας μετρήσατε και μας βρήκατε υποδεέστερους.
Και με την ευκαιρία λίγα λόγια για το 1ο Nηπιαγωγείο. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Το 1ο Νηπιαγωγείο λειτουργεί στο κτίριο της Μασούτα 6 από το έτος 1970 – πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια!!! Ξεκίνησε σαν προσωρινή λύση. Δικαιώνει όμως στον απόλυτο βαθμό τη ρήση «Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Εδώ το προσωρινό χάνει την ταυτότητα του, δεν υπακούει στο νόημα του.
Από τα πρώτα χρόνια αναζητείται μόνιμη λύση, με την ανέγερση κτιρίου. Τον Ιούνιο του 1974 ο τότε δήμαρχος Καλαμπάκας (Χρήστος Σουλεϊμάνης) απαντά σε αίτημα της προϊσταμένης : «ο ημέτερος Δήμος στερείται οικοπεδικών εκτάσεων εν τη πόλει και ως εκ τούτου δεν καθίσταται εφικτή η παραχώρησις τοιαύτης εκτάσεως προς ανέγερσιν διδακτηρίου του 1ου Νηπιαγωγείου Καλαμπάκας». Οικόπεδο λοιπόν ο Δήμος δεν είχε και ούτε βρέθηκε από ιδιώτη όπως φαίνεται. Στη λύση λοιπόν του προβλήματος η παράμετρος « ανέγερση διδακτηρίου σε οικόπεδο» δεν υφίσταται.
Όλα τα χρόνια οι προϊσταμένες και οι εκπαιδευτικοί έθεταν με ξεκάθαρο και απόλυτο τρόπο την ανάγκη μεταστέγασης του Νηπιαγωγείου επισημαίνοντας την ακαταλληλότητα και επικινδυνότητα του χώρου.
Από το 2005 τόσο ο μεγάλος αριθμός των νηπίων όσο και η έναρξη λειτουργίας ολοήμερου τμήματος (κάποια χρόνια πριν) οδήγησαν στη μίσθωση και άλλης αίθουσας σε νεόδμητη απέναντι οικοδομή. Κτιριακά σαφώς καλύτερη, εδώ δεν τίθεται θέμα καταλληλότητας και επικινδυνότητας. Βασικό της μειονέκτημα η έλλειψη αυλής και το γεγονός ότι ήταν μια αίθουσα σε άλλο χώρο.
Το αίτημα για μεταστέγαση των αιθουσών σε ΕΝΙΑΙΟ χώρο και η οριστική επίλυση του κτιριακού προβλήματος παραμένει. Ζούμε σε μια μικρή, ανθρώπινη, επαρχιακή κωμόπολη και όχι στο κέντρο μιας μεγάλης τσιμεντούπολης που πιθανόν να δικαιολογούσε την υφιστάμενη κατάσταση.
Και κάπου εκεί φτάνει στην Καλαμπάκα προκάτ κτίριο να εγκατασταθεί στο προαύλιο του 1ου Δημοτικού Σχολείου (Είχε ήδη χαραχτεί το μέρος της τοποθέτησης του). Το προκάτ κτίριο ποτέ δεν ξεφορτώθηκε. Μάταια η Προϊσταμένη και ο οδηγός αναζητούν τους αρμόδιους (Δήμαρχο, προϊστάμενο 2ου γραφείου Α/θμιας, Διευθυντή 1ου Δημοτικού ) για την παραλαβή του. Ούτε καν να υποδειχθεί άλλος χώρος για μελλοντική χρήση. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ( ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός). Εκατοντάδες παιδάκια έκτοτε στερήθηκαν ένα χώρο που να είναι σχολείο. Παρήγορο το ότι κάποια άλλα παιδιά μιας άλλης πόλης το τίμησαν με την παρουσία τους και το έδωσαν ζωή.
Το αίτημα μας για λύση του κτιριακού παραμένει πάντα επιτακτικό. Το ζητάμε κάθε χρόνο και από κάθε δημοτική αρχή. Πρόταση μας είναι η κατασκευή σύγχρονου κτιρίου στο προαύλιο του 1ου Δημοτικού. Δεν ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα . Η συντριπτική πλειοψηφία των Νηπιαγωγείων ανά την ελληνική επικράτεια βρίσκονται μέσα στα προαύλια των δημοτικών σε αγαστή συνύπαρξη. Η έκταση και η ρυμοτομία του συγκεκριμένου χώρου πιστεύουμε πως είναι ιδανική. Αυτή είναι η δική μας πρόταση.
Θέλουμε, Ζητάμε
Ένα σχολείο ΕΝΙΑΙΟ, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ ( Δύο αίθουσες όλο και όλο)
Ένα σχολείο ασφαλές
Ένα σχολείο όμορφο και λειτουργικό τόσο στο διδακτικό όσο και στο διοικητικό του κομμάτι (δεν νοείται να επικοινωνούμε με τους γονείς στο πεζοδρόμιο σε κοινή θέα και ακρόαση)
Ένα σχολείο που να πληροί τις προϋποθέσεις εύρυθμης λειτουργίας (στη εποχή της τηλεκπαίδευσης η αίθουσα δεν έχει σταθερό τηλέφωνο και ιντερνέτ)
Ένα σχολείο με ΑΥΛΗ για το αγαπημένο μάθημα, όλων των παιδιών όλου του κόσμου, το διάλειμμα.
Με την ευχή, την ελπίδα, την προσδοκία ότι το αυτονόητο αίτημα μας θα εισακουστεί και θα επιλυθεί.
Μαρία Παππά
Νηπιαγωγός και δημότισσα του Δήμου Μετεώρων