Τρεις συνεχόμενες χρονιές, αυτές -πάνω /κάτω- τις ημέρες του Απριλίου, το 1988, το 1989 και το 1990, η καρδιά του ελληνικού μπάσκετ χτυπούσε, αντίστοιχα, στη Γάνδη, στο Μόναχο και στη Σαραγόσα, εκεί που ο «Αυτοκράτορας» ΑΡΗΣ της Θεσσαλονίκης, με τον «Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά…» διεκδικούσε, 3 φορές απανωτές, το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον στο Final Four του Μονάχου, ο Άρης άξιζε κάτι παραπάνω και αυτό το απέδειξε στον μικρό τελικό όπου συνέτριψε τη Μπαρσελόνα με 88-71, ήταν όμως πολύ αργά. Έστω και έτσι θα κέρδιζε την 3η θέση σημειώνοντας την 1η νίκη Ελληνικής ομάδας σε final-4 και δείχνοντας τον δρόμο της δόξας στους υπόλοιπους Ελληνικούς συλλόγους στον, οποίο βαδίζουν μέχρι και σήμερα.
Συγκινητική ήταν η παρουσία 6000 Ελλήνων, οπαδών του Άρη αλλά και ομογενών, που έκαναν την “Ολύμπια Χάλε” του Μονάχου να μοιάζει με Αλεξάνδρειο.
Τα χρόνια πέρασαν…..ο Παναγιώτης Γιαννάκης κατέκτησε το πολυπόθητο Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης με την ομάδα του Παναθηναϊκού, έγινε καταξιωμένος προπονητής και πρόσφατα συγγραφέας της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Τρωτός – Άτρωτος», ενός αξιόλογου βιβλίου με στοιχεία θετικής ψυχολογίας και συμβουλευτικής αυτοβελτίωσης. Και ο μαθητής των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού που έβλεπε -τότε- τον Άρη από την τηλεόραση, συνάντησε από κοντά, τον περασμένο Δεκέμβριο, ως Πανεπιστημιακός Ιατρός και Πρόεδρος του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, τον «Δράκο» των παιδικών μπασκετικών του παραμυθιών, στην παρουσίαση του βιβλίου του, το οποίο ο αρχηγός του Άρη και της Εθνικής Ελλάδος μου έκανε την τιμή να μου το αφιερώσει με όμορφα λόγια για το έργο του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων:
«φίλε Χρήστο, σε ευχαριστώ για την προσφορά σου στα παιδιά μας, εύχομαι ό,τι στόχους βάζεις να τους κατακτάς»….
Καλοτάξιδο coach!!…
Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Επικ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Δ.Π.Θ.
Αναπλ. Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου ΕΟΠΑΕ
