Μάνα μου,
Πώς να χωρέσουν σ’ ένα κομμάτι χαρτί ενενήντα χρόνια αγάπης, θυσίας και στοργής;
Πώς να συμπυκνωθεί σε λέξεις μια ζωή που ήταν δοσμένη σε άλλους, πάντα αθόρυβα ,πάντα ουσιαστικά;
Ήσουν για μένα κάτι περισσότερο από μητέρα. Ήσουν ο φρουρός της επιστροφής μου τα βράδια , δεν έκλεινες μάτι αν δεν άκουγες το κλειδί στην πόρτα.
Ήσουν το απάνεμο λιμάνι μου σε κάθε φουρτούνα, η σιγουριά μου στα βήματα, η άρρητη ευχή σε κάθε μου αγώνα.
‘Εδωσες απλόχερα αγάπη όχι μόνο στα παιδιά σου, αλλά και στα εγγόνια σου . Και πώς να μη σταθώ με συγκίνηση στον εγγονό σου τον Λευτέρη μας, που με τη σοφία και την αγωγή σου , πορεύεται σήμερα με ευθύνη ως Δήμαρχος του Δήμου Μετεώρων;
Αγάπησες τις νύφες σου σαν δικές σου κόρες. Δεν ξεχώρισες ποτέ, δεν κράτησες ποτέ για σένα τον τίτλο της « μητέρας». Τον μοίρασες. Όπως μοίρασες την αγκαλιά σου, τη στοργή σου ,τη σοφία σου.
Κι αν έπρεπε να σε περιγράψω με μια εικόνα , θα σε φανταζόμουν στον κήπο σου. Ανάμεσα σε λουλούδια που τα φρόντιζες με το ίδιο μεράκι και την ίδια αγάπη που φροντιζες εμάς.
Τα λουλούδια ήταν η σιωπηλή σου προσευχή. Ήταν ο τρόπος σου να μιλάς με τον Θεό.
Έφυγες όπως έζησες.
Αθόρυβα, γεμάτη αξιοπρέπεια.
Με την αγάπη για τον κήπο σου ζωντανή μέχρι τέλους, γιατί οι άνθρωποι σαν κι εσένα δεν φεύγουν ποτέ πραγματικά. Γίνονται ρίζες που κρατούν όρθια την οικογένεια. Γίνονται σκιά, που μας προστατεύει. Γίνονται άρωμα που απλώνεται αθόρυβα στα δωμάτια της μνήμης.
Σ’ ευχαριστώ, μάνα.
Για τη ζωή που μου χάρισες.
Για τις αγρυπνίες σου.
Για την αγάπη σου.
Για τα λουλούδια σου.
Για το παράδειγμά σου.
Μάνα , έγινες το πρότυπό μας. Και θα συνεχίσεις να μας καθοδηγείς με την αθόρυβη ,γλυκιά σου δύναμη.
Θα σε κουβαλώ για πάντα στην καρδιά μου, όχι ως ανάμνηση, αλλά ως παρουσία.
Ως φωνή. Ως προσευχή.
Κοιμήσου ήσυχα . Η αγάπη σου θα ανθίζει παντοτινά στις καρδιές μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, Μάνα.
Ας είναι ανθισμένος ο κήπος που θα σε περιμένει στον ουρανό.
Με άπειρη αγάπη και σεβασμό
Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ ΝΙΚΟΣ
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
