Π ρ ό ς
Τούς εὐλαβεῖς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως .
«Καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ»
( Ἰωάν. Α΄14)
Αὐτοί πού πρῶτοι ἐπίστευσαν καί ἀγάπησαν τόν Ἀναστάντα Χριστόν, εἶναι ὅσοι «εἶδον τήν δόξαν Αὐτοῦ». Ἀλλά ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ φανερώνεται ἀφ΄ἑνός μέσα ἀπό τό μέγιστο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως Του καί ἀφ΄ἑτέρου καί μέσα ἀπό τόν φωτισμένον νοῦν μας πού ἀποδέχεται τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑπομένως ἡ δόξα τῆς Ἀναστάσεως δηλαδή ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ δέν εἶναι μόνο ἕνα ἱστορικό γεγονός πού ἔλαβε χώρα σέ μιά συγκεκριμένη ἡμερομηνία καί σέ ἕνα συγκεκριμένο τόπο, ἀλλά εἶναι τό κατ΄ ἐξοχήν μεγάλο γεγονός πού ἔχει σχέση μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νά διαιωνίζει τήν ζωήν του στήν ἀπεραντωσύνη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού ἐξασφαλίζεται καί ἑδραιώνεται μέ τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ!!
Ἀνάστασις Χριστοῦ ἑπομένως σημαίνει γιά τόν ἄνθρωπο ἐμπειρική ἀλήθεια πού τοῦ ἐξασφαλίζει τήν αἰωνιότητα, νά ἀπολαμβάνει τήν χαράν, ἀλλά καί πού τοῦ προσφέρει τήν ἀποκάλυψι τῆς ἀληθινῆς ζωῆς ἠ ὁποία ξεκινᾶ ἀπό τήν νίκην τοῦ θανάτου, καί ὅλων ὅσων ἔχουν σχέσιν μέ τόν θάνατον, ἀπό τόν θριαμβευτήν τῆς ζωῆς, τόν Χριστόν. Τόν ὁποῖον Χριστόν πρέπει νά ἀποδεχθοῦμε, κυρίως, μέ τήν καθημερινήν σταθεράν πίστιν μας (στόν Ἀναστάντα Χριστόν) γιά νά ἀντιμετωπίζουμε τά γεγονότα πού τραυματίζουν καί πικραίνουν ἤ καί ἀκόμα, τό χειρότερον, νεκρώνουν τήν ζωήν μας.
«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον Ἰησοῦν τόν μόνον ἀναμάρτητον». Προσκυνῶ κάτι πού τό παραδέχομαι καί τό πιστεύω ὡς ἀληθινό καί ξεχωριστό γεγονός πού ὑπερβαίνει τίς ἰδικές μου ἱκανότητες. Καί ἡ Ἀνάστασις περιέχει τό μήνυμα τῆς ὑποροχῆς καί τῆς Νίκης. Εἶναι ἕνα γεγονός ἐμπειρίας, ἕνα γεγονός πού ἔρχεται νά ἀντικαταστήσει τό ἄγχος, τήν κατήφεια, τό ἀδιέξοδο τῆς ζωῆς. Ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους, μέ κορυφαῖον τόν Ἀπόστολον Παῦλον, μέχρι σήμερα ἔτσι εἶδαν τήν Ἀνάστασιν, ἔτσι τήν ἔζησαν καί σ΄αὐτήν βρῆκαν τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί. Ἡ Ἀνάστασις μέ τά σημερινά δεδομένα περιορίζεται σ΄ ἕνα ἑορταστικό γεγονός μέ τά ἐξωτερικά «στολίδια του», χωρίς νά ἀγγίζει τόν «ἐσωτερικό ἄνθρωπο», δηλαδή τήν ὕπαρξί μας, χωρίς νά ὁδηγεῖ τά βήματά μας σέ μιά οὐσιαστική μετάνοια, χωρίς μιά εἰλικρινῆ ἐξομολόγησι, καί κυρίως, χωρίς μιά συνειδητή συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἡ Ἀνάστασις μᾶς εἶναι ἄχρηστη!! Γιατί οὔτε τήν βλέπουμε στίς ἀληθινές της διαστάσεις καί στό βαθύ της νόημα πού προμηνύει τήν θέωσίν μας, ἀλλά τήν προσπερνοῦμε μέ μιά ἀναστάσιμη λαμπάδα καί μέ τήν «γιορτινή μας» φορεσιά. Τό Πάσχα δέν εἶναι μόνο «Διάβασις», ἀλλά κυρίως εἶναι πνευματική ἀνόρθωσις καί ἐσωτερική κάθαρσις καί ἐξαγνισμός.
«Ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ».
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί!! Ἠμποροῦμε νά εἰποῦμε εἰλικρινά ὅτι «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ»; Καί ἔχουμε τή δύναμη νά ἀντιδράσουμε θετικά καί μέ ἀγάπη, ὅταν μᾶς περιβάλλουν χιλιάδες μετανάστες μέ ὅλα τά προβλήματά τους καί τίς ἀνάγκες τους καί ἡμεῖς πολλές φορές μένουμε ἀδιάφοροι!! Τό Πάσχα τοῦ 2016 ἔχει μιά ἰδιομορφία γιά τήν πατρίδα μας, γιά ὅλους μας, γιατί πρέπει νά ἀποδείξουμε καί σάν Ἐκκλησία καί ὡς πιστά παιδιά της καί σ΄ αὐτούς πού ἦλθαν κοντά μας κατατρεγμένοι καί ταλαιπωρημένοι, νά τούς σκεπτόμεθα.
Εὐχόμεθα μέ πατρική ἀγάπη νά εἶναι καί τό ἐφετινό ἅγιον Πάσχα πηγή χαρᾶς, ἐλπίδας, εἰρήνης καί ἀληθινῆς ἀγάπης πρός ὅλους.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
Με θερμές αναστάσιμες ευχές