Σήμερα 26 Νοεμβρίου, η εκκλησία μας εορτάζει και τιμάει τη μνήμη του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Ο Άγιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά. Πολλές φορές γονείς έφεραν σ’ αυτόν τα παιδιά τους. Είχε το χάρισμα να θεραπεύει άρρωστα παιδιά και να καθιστά εύτεκνες άτεκνες γυναίκες.
Το παρεκκλήσι αυτό, που ευρίσκεται βόρεια της Καλαμπάκας και κάτω από τον Γιγαντόβραχο της Αϊάς, είναι αφιερωμένο στους αγίους Βασίλειο και Κωνσταντίνο-Ελένη, δηλαδή είναι δισυπόστατο με δυο ιερά στο ανατολικό μέρος.
Επειδή στο ξύλινο τέμπλο του Αγίου Βασιλείου υπάρχει εικόνα του Αγίου Στυλιανού, κρατώντας μικρό παιδί στην αγκαλιά, είχε καθιερωθεί να εορτάζεται σ’ αυτό και ο Άγιος Στυλιανός.
Μικρός θυμάμαι, πολλές μητέρες με παιδιά στην αγκαλιά ή κρατώντας τα από το χέρι, ανέβαιναν στο ναό για να εκκλησιαστούν και να πάρουν πασχαλίτσα, (έτσι έλεγαν την Θεία Κοινωνία), ό,τι καιρό κι αν έκανε.
Χθες, Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, παραμονή της εορτής, το βράδυ, ο παπα-Δημήτρης Φωτόπουλος τέλεσε τον πανηγυρικό εσπερινό μετά αρτοκλασίας, σίτου και γλυκού.
Σήμερα το πρωί, ημέρα της εορτής του Αγίου, ο παπα-Γιάννης Κουβελάς τέλεσε τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία.
Λίγα λόγια για το εκκλησάκι
Το ταπεινό και καταφρονημένο αλλά ιστορικό εκκλησάκι, ευρίσκεται πάνω στο μονοπάτι «Μετεώρων», που ποτέ δεν γίνεται.
Δυτικά του, δίπλα ακριβώς, υπάρχει ρέμα γεμάτο βάτα, σκουπίδια και άλλα θεάρεστα. Βόρεια, τα γερμένα ψηλά πεύκα ακουμπάνε στα κεραμίδια του με κίνδυνο να πέσουν πάνω του και να κάνουν ζημιά στο κτίριο. Ηλεκτρικό ρεύμα δεν έχει και το κτίσμα όλο χρειάζεται κάποια ανακαίνιση. Τι κι αν τα γράφω; «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία!