Το Σάββατο 5 Ιουλίου η ενορία του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καλαμπάκας πραγματοποίησε ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή, την πρώτη και ελπίζω όχι τελευταία, σε μέρη της περιοχής μας.
Πρώτος σταθμός ήταν η Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Σιαμάδων. Το καθολικό της Μονής κτίστηκε το 1807, το τέμπλο κατασκευάστηκε το 1815 και οι αγιογραφίες έγιναν το 1821. Στη μονή ανήκε και η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Θεοτόκου με την εξής κεφαλαιογράμματη επιγραφή: «Εστωρήθη η πήναξ της αγγελοδεξιωσεπηνομητροπαρθενοβρεφοκρατούσης κόρης εν έτη ΖΡΛΓ..» (7135-5509/8=1624/25). Μας υποδέχτηκε ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμ. Μακάριος Ιακωβάκης, ο οποίος μας μίλησε για το μοναστήρι. Στην αίθουσα υποδοχής προσφέρθηκε καφές και ο π. Μακάριος μας είπε δυο λόγια αγάπης. Η Μονή είναι μετόχι της Ι.Μ. Σταγιάδων.
Με κρύα καρδιά φύγαμε από την Μονή Σιαμάδων κι αφού περάσαμε τα χωριά Αμάραντο και Καστανιά συνεχίσαμε σε μία πανέμορφη περιοχή κατάφυτη από πεύκα, οξιές και έλατα, φθάσαμε στην Ι.Μ. Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Δολιανών-Κρανιάς. Ένα κτίσμα κομψοτέχνημα, αριστούργημα αρχιτεκτονικής και λαϊκής τέχνης. Δε θα ήταν υπερβολή αν το ονόμαζα πάλι, «Παρθενώνα» του Ασπροποτάμου. Εντύπωση προκαλούν οι πολλοί τρούλοι που στέκουν ως ακοίμητοι φρουροί στα βουνά της Πίνδου. Γίνεται πραγματικά «χορός των τρούλων»! Είναι 13, ο μεσαίος διόροφος, και λένε πως συμβολίζουν τον Χριστό με τους 12 Αποστόλους.
Το μοναστήρι κάηκε, δεν καταστράφηκε ολοσχερώς, από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1943, ίσως, ως αντίποινα για την εκτέλεση από τους αντάρτες 80 Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου που κρατούνταν εκεί.
Με ενέργειες, συνδρομές και εράνους, κυρίως Κρανιωτών, έγιναν κατά καιρούς αναστηλωτικές εργασίες. Το τέμπλο π.χ. είναι δωρεά της Κρανιώτισσας Ελένης Βίργου (1985). Εδώ και δέκα χρόνια περίπου η Μονή ανήκει στην Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Εκατό μέτρα μακριά υπήρχε η Μονή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Τώρα, μετά το κόψιμό της από τους Γερμανούς έχουν μείνει τα αποκαΐδια της. Δεν έγινε αναστήλωσή της. Έγιναν όμως τσιμεντοστρώσεις για πάρκινγκ αυτοκινήτων!.. Ο Λουκάς, ο φύλακας της Μονής, μας προσέφερε λουκουμάκι και βγαίνοντας ήρθε μια μοναχή και μας έδωσε από μία κάρτα με φωτογραφία της Μονής από την εποχή που δεν υπήρχε το νέο κτίσμα που πριν 2-3 χρόνια έγινε. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το έτος κατασκευής της Μονής. Η άποψή μου είναι, και την έχω αναφέρει εκτενώς παλαιότερα, ότι πρέπει να κτίστηκε μετά το πέρασμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού από την Κρανιά. Το στηρίζω αυτό στην ονομασία της Μονής.
Σειρά να επισκεφθούμε είχε το Λαογραφικό Μουσείο της Κρανιάς που στεγάζεται στο κτήριο του παλαιού Σχολείου και είναι κτίσμα του 1879. Αυτό δεν κάηκε από τους Γερμανούς σε αντίθεση με άλλα 766 κτίσματα που κάηκαν σύμφωνα με την Υπηρεσία Στέγασης. Το μέλος του Συλλόγου Κώστας Ψαρρής μας έκανε την ξενάγηση. Αξίζει τον κόπο να το επισκεφθεί κανείς. Υπάρχουν υφαντά του 1885 και του 1890… Δίπλα είναι ο κτισμένος με λευκή πέτρα ναός της Αγίας Παρασκευής με το μαρμάρινο τέμπλο. Πάνω από τις δύο εισόδους του υπάρχει η παρακάτω λιθανάγλυφη επιγραφή. «Ζήτω ο βασιλεύς των Ελλήνων 1885 Αυγούστου 31». Προσπάθησαν να τον ανατινάξουν οι Γερμανοί αλλά δεν το κατόρθωσαν. Στην αυλή του ναού υπάρχει προτομή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ο οποίος άφησε το πουκάμισό του στην οικία Γκαναβάρα, το οποίο φυλάσσεται στο ναό Αγίου Κοσμά στα Τρίκαλα.
Συνεχίζοντας είδαμε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι στο Κρανιώτικο ρεύμα και το μεσημέρι γευματίσαμε στην πλατεία της Κρανιάς στη δροσιά των 1200 μέτρων υψομέτρου. Κάποιοι επισκέφθηκαν και τη γέφυρα που έπαθε ζημιές από την πλημύρα του 2012, Η Πίζα έχει τον κεκλιμένο πύργο της, να μην έχει και η Κρανιά της κεκλιμένη γέφυρά της;
Στην επιστροφή κάναμε στάση στο Κουκουφλί όπου υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Δασαρχείου Καλαμπάκας. Περνώντας το ξύλινο γραφικό γεφυράκι, κάποιοι στο δρόμο μάζευαν αγριοφράουλες, ανεβήκαμε στο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που εορτάζει και πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου και προσφέρεται στους προσκυνητές φασολάδα.
Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής. «Αφήνουμε τον Παράδεισο και πάμε στην Κόλαση της Καλαμπάκας» είπε ένας από τους συνταξιδιώτες. Και δεν είχε άδικο ο άνθρωπος. Κατά τη διάρκεια της εκδρομής έγινε και από την ταπεινότητά μου μια κάποια ξενάγηση.
Ήταν μια όμορφη, ξεκούραστη, ευχάριστη και φφέλιμη προσκυνηματική εκδρομή. Συγχαρητήρια στον Παπα Λευτέρη, τους επιτρόπους της ενορίας και τον οδηγό Νεκτάριο Τσάτσο.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ
{gallery}TOPIKA/I_N_PANAGIAS_PROSKYNHMA_DOLIANA:::0:0{/gallery}