Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Το Σαββατοκύριακο 20 και 21 Σεπτεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε η τρίτη Ετήσια Συνάντηση Θεσσαλικών Ορειβατικών Συλλόγων. Οι άλλες δυο είχαν πραγματοποιηθεί στον Κίσσαβο και το Πήλιο.
Η Ορειβατική συνάντηση έγινε στον Κόζιακα, βουνό της περιοχής μας που είναι οροσειρά μήκους 25 περίπου χιλιομέτρων και αρχίζει από τα χωριά Διάβα, Κρύα Βρύση, Γλυκομηλιά και τελειώνει στην Πύλη. Έχει πολλές κορυφές με ψηλότερη την κορυφή «Χατζηπέτρος» ή Αστραπή με υψόμετρο 1.901 μέτρα. Είναι η διπλή κορυφή που βλέπουμε από το ύψος της Βασιλικής δεξιά καθώς πάμε από Καλαμπάκα προς Τρίκαλα.
Το Σάββατο στον χώρο κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου (1.150 μ. υψόμετρο) έγινε η υποδοχή των ορειβατών, στους οποίους μοιράστηκαν αναμνηστικά μπλουζάκια και σήματα. Στη συνέχεια οι ορειβάτες ανέβηκαν στην περιοχή του καταφυγίου του Κόζιακα (1.750 μ. υψόμετρο). Κάποια βαριά υλικά μεταφέρθηκαν εκεί με αγροτικό αυτοκίνητο, ίσως και με ερπυστριοφόρο όχημα. Εκεί έγιναν ομιλίες και προσφέρθηκε δείπνο στους ορειβάτες. Ακολούθησε γλέντι με μουσική και τραγούδια.
Το πρωί της Κυριακής 21 Σεπτεμβρίου, τρεις Καλαμπακιώτες φίλοι (Γιάννης Γκόβαρης, Αχιλλέας Σιάχος και ο υπογράφων Γιάννης Ψαρρής) ξεκινήσαμε από Καλαμπάκα για τα Λιβάδια Πετρουλίου. Εκεί συναντήσαμε και άλλους ορειβάτες. Στην αρχή ακολουθήσαμε το παλιό μονοπάτι, ανάμεσα σε έλατα, που ακολουθούσαμε πάντα στις 8-10 φορές που ανέβηκα προσωπικά. Στη συνέχεια κάναμε μια παράκαμψη η οποία αποδείχτηκε μεγαλύτερη. Μετά από δύο ώρες και δέκα λεπτά ανάβαση φθάσαμε στο καταφύγιο. Αυτό βρίσκεται σε ένα οροπέδιο στα 1750 μ.
Είναι πέτρινο εξωτερικά και τελευταία έχει ανακαινισθεί. Είναι δυναμικότητος 35 ατόμων. Ο χώρος γύρω από το καταφύγιο «ήταν σπαρμένος» από πολύχρωμες σκηνές των ορειβατών που κοιμήθηκαν εκεί το Σάββατο το βράδυ. Ο πολύ καλός και ζεστός καιρός ήταν σύμμαχός τους.
Μας προσφέρθηκε γάλα, γιαούρτι, χυμός, ό,τι τέλος πάντων ήθελε ο καθένας. Μπλουζάκια και σήματα δεν πήραμε γιατί είχαν τελειώσει. Καλό θα ήταν να προσφερθούν αυτά πάνω στο καταφύγιο και όχι χαμηλά στην άσφαλτο γιατί θα τα πήραν και άνθρωποι που δεν ανέβηκαν πάνω.
Στη συνέχεια πήραμε τον ανήφορο για την κορυφή στην οποία φθάσαμε μετά από μισή ώρα. Στο δρόμο ανταμώναμε κι άλλους ορειβάτες. Από την κορυφή είδαμε την Καλαμπάκα και τα Μετέωρα, όχι όμως καθαρά, το Θεσσαλικό κάμπο και τα γύρω βουνά (Λουπάτα, Μαρόσα, Αβγό, Κακαρδίτσα, Τριγγία, Κάλτσα και άλλες). Ένας ηλικιωμένος ορειβάτης μας έπαιξε μελωδίες με τη φυσαρμόνικά του. Το βιβλίο κορυφής για να γράψουμε τις εντυπώσεις μας δυστυχώς δεν υπήρχε.
Κατεβήκαμε στο καταφύγιο αφού περάσαμε από την πηγή «Μπακόλα», από την οποία πήραμε κρύο νερό. Τις σκηνές ήδη είχαν αρχίσει να τις μαζεύουν οι ορειβάτες και να αποχωρούν μετά από τις σχετικές φωτογραφίες. Σε μιάμισι ώρα φτάσαμε στο αυτοκίνητο. Όλα τα όμορφα έχουν ένα τέλος.
Να συγχαρώ αυτούς που δούλεψαν, έβαλαν πλάτη που λέμε, τους εθελοντές και τις εθελόντριες, για να βγει αυτό το ωραίο αποτέλεσμα. Και του χρόνου!
Πάντα ψηλά.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!