Η Πανθεσσαλική συνάντηση πραγματοποιείται φέτος για 3η συνεχόμενη χρονιά και είναι η σειρά των Τρικάλων μετά τη Λάρισα και το Βόλο να διοργανώσουμε αυτή τηn εκδήλωση που τείνει να γίνει θεσμός. Φυσικά και δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί πουθενά αλλού πλην του Κόζιακα, σήμα κατατεθέν του Νομού μας!
Ένα βουνό σχεδόν παραμυθένιο. Βαθιά σπήλαια και βάραθρα, μεγάλες χαράδρες, απέραντα δάση έλατου και οξιάς, δύσκολα πετρώδη κομμάτια αλλά και Αλπικά λιβάδια σε συνδυασμό με την μεγάλη του έκταση προκαλούν κάθε ορειβάτη να το εξερευνήσει.
Έτσι με αυτές τις σκέψεις θα φτάσουμε στα λιβάδια Περτουλίου όπου οι Σύλλογοι των Τρικάλων δημιουργήσαμε μια υποδοχή για τους ορειβάτες που θα ανεβαίνουν, διανέμοντας νερά και αναμνηστικά για το καλωσόρισμα .
Ξεκινάμε και παίρνουμε το κλασικό μονοπάτι από το χιονοδρομικό. Θα μπούμε στο δάσος αφού περάσουμε το ξύλινο γεφυράκι και αφήσουμε πίσω τα λιβάδια. Πολύ γρήγορα συναντάμε χωματόδρομο και τον ακολουθούμε μέχρι να δούμε πινακίδα που μας παραπέμπει στο μονοπάτι.
Σε λίγο συναντάμε διακλάδωση όπου θα έχουμε δυο επιλογές, το σύντομο ή κοφτό μονοπάτι και την κυκλική διαδρομή που είναι μεγαλύτερη περίπου 30 λεπτά. Επιλέγουμε τη δεύτερη μιας και την κρίνουμε ομορφότερη. Σε πολύ λίγο θα βρεθούμε στην περιοχή “Κορομηλιές” όπου θα βρούμε και την πρώτη πηγή τις διαδρομής.
Μικρή στάση και συνέχεια που θα μας φέρει σε μονοπάτι κάτω από κάθετους βράχους. Το πέρασμα ανηφορικό αλλά εντυπωσιακό θα μας βγάλει σε μικρά λιβαδάκια ανάμεικτα με έλατα. Εδώ διασταυρώνει το μονοπάτι με αυτό που ανεβαίνει από την Ελάτη. Άλλη μια παγωμένη πηγή μας περιμένει να μας δροσίσει με το κρυστάλλινο νερό της από την ζέστη του μεσημεριού.
Τριγύρω φωνές από μικρούς και μεγάλους ορειβάτες οι οποίοι ανεβαίνουν συνεχώς. Από εδώ απέχουμε ελάχιστα από το καταφύγιο και σε πολύ λίγο θα βρισκόμαστε εκεί. Το καταφύγιο έτοιμο και ανακαινισμένο να υποδεχθεί τους ορειβάτες και λοιπούς λάτρεις του βουνού.
Οι πρώτες σκηνές έχουν στηθεί και οι ορειβάτες κάνουν τις πρώτες αναγνωριστικές τους βόλτες γύρο από το καταφύγιο, ενώ δεν λείπουν και αυτοί που ανεβαίνουν στην κορυφή για να δουν τη δύση του ηλίου.
Το βραδινό ετοιμάζεται και οι παρευρισκόμενοι βρίσκουν την ευκαιρία για συνομιλίες. Οι γνωριμίες δίνουν, παίρνουν άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος του συγκεκριμένου διημέρου!
Το σούρουπο έχει πέσει, η νύχτα διαδέχεται την ημέρα σαν ένα τεράστιο αόρατο χέρι να την πιέζει δυτικά αφήνοντας το σκοτάδι να πάρει τα σκήπτρα, δημιουργώντας τα εκπληκτικά εκείνα χρώματα που και ο καλύτερος φωτογράφος αδυνατεί να αποτυπώσει.
Και με την προσέλευση να συνεχίζεται ακόμη, θα έχουμε τον χαιρετισμό των παρευρισκομένων συλλόγων. Τελευταίοι το λόγο θα έχουν οι τοπικοί Σύλλογοι του νόμου όπου θα προβάλουν μια σειρά παρουσιάσεων με εικόνες, μονοπάτια, αθλήματα, και προβληματισμούς με σκοπό την εξέλιξη της ορειβασίας και των δράσεων γύρο από αυτό το άθλημα.
Ακολουθεί το δείπνο και κατόπιν προγραμματισμένη βραδινή ανάβαση στη κορυφή Χατζηπέτρος ή Αστραπή. Η απόσταση προς αυτή σύντομη αλλά χρειάζεται προσοχή μιας και το σκοτάδι είναι πυκνό. Φτάνοντας στον κορυφή αντικρίζουμε ένα μοναδικό θέαμα. Όλος ο Θεσσαλικός κάμπος απλώνεται μπροστά μας με χιλιάδες φώτα, δημιουργώντας έτσι μια μοναδική εικόνα. Ο άνεμος που σφυρίζει με δύναμη μας υπενθυμίζει που βρισκόμαστε. Το συναισθήματα τόσο μοναδικά. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να μη νιώσει δέος μπροστά σε αυτή την ολοκλήρωση, σε αυτή τη συνύπαρξη ανθρώπου-φύσης ;
Έτσι θα αποχωρήσουμε από εδώ και η κατάβαση μας θα γίνει σύντομα στο καταφύγιο .
Πρωινό ξημέρωμα στα 1750 μέτρα και μια σειρά διαδρομών θα ξεκινήσει γύρω από το καταφύγιο με κυριότερη αυτή προς το Τρύπιο Λιθάρι και την κορυφή! Σε λίγο θα αρχίσει ξανά η προσέλευση νέων ορειβατών που έρχονται αυθημερόν. Κάθε ραχούλα και άνθρωπος, κάθε κορυφή και ομάδα .
Και κάπου εδώ η τελετή λήξης θα σημάνει και το τέλος του διημέρου. Όσο γρήγορα το βουνό γέμισε κόσμο τόσο γρήγορα θα αδειάσει . Αυτό που θα μείνει είναι οι αναμνήσεις και το βουνό! Αυτά είναι πάντα εκεί στο μυαλό, μπορείς όποτε θέλεις να τα θυμηθείς, και στα πόδια, οπότε θέλεις να τα περπατήσεις.