Είναι φορές που στις μεγάλες χαρές μιας ορειβατικής δραστηριότητας κατά την οποία αδειάζει το μυαλό και ξεκουράζεται η ψυχή, ακολουθούν και οι χαρές των υπόλοιπων “ταπεινών” αισθήσεών μας .
Οσφραινόμαστε τo βρεγμένο χώμα από την φθινοπωρινή βροχή και είναι σαν να μυρίζουμε την ύλη μας. Ακούμε τον καυγά που στήνει ο άνεμος με τους κορμούς των δέντρων, εμπόδια στο σφοδρό πέρασμά του και είναι σαν Αιολικό πανηγύρι. Τον χείμαρρο που με την ορμή “τον Μάη σέρνει τα κούτσουρα τον Θεριστή λιθάρια» .
Ψηλαφίζουμε τα πυρωμένα από τον Ηλιάτορα βράχια και άλλοτε θωπεύουμε κρεμασμένες “λόγχες” κρυστάλλων .
Αντικρίζουμε τον κόσμο κάτω από τα πόδια μας… Και είναι σαν να βλέπουμε τον κόσμο με άλλα μάτια: εκεί κάτω είναι τα μικρά , αυτά που χωράνε στα μέτρα του ανθρώπου, ενώ εδώ πάνω είναι τα μεγάλα, έξω από τα μέτρα μας.
Πολλές φορές καταχτώντας τον “μεγαλόπνοο” στόχο, αλλά ποτέ το βουνό, συλλογιζόμαστε το πόσο εύκολο είναι να ξεπερνάς τα όριά σου, να νικάς τον εαυτό σου . Αρκεί μια απόφαση. Αυτή που θα σε σηκώσει από το κρεβάτι ή από τον καναπέ και θα σε στυλώσει στα πόδια σου, αυτά που θα σε οδηγήσουν στην κατάχτηση του στόχου. Με την δική σου θέληση. Με την δική σου δύναμη .
Είναι μερικοί λόγοι που μας κάνουν να σηκωθούμε από την θαλπωρή της κρεβατοκάμαράς μας νωρίς την Κυριακή το πρωί και να πάρουμε τα…Βουνά .
Την περασμένη Κυριακή , στα μέσα του Δεκέμβρη , δοκιμάσαμε για μια φορά ακόμα τις δυνάμεις μας στις λευκοφορημένες ραχούλες της Νότιας Πίνδου. Εδώ στα μέρη μας. Πάνω απ΄ την πατρίδα του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου, που υπήρξε υπασπιστής του Όθωνα και “Φιλικός” αγωνιστής κατά των Οθωμανών, που έδωσε ψυχή και σώμα αλλά και χρήμα για τον μεγάλο αγώνα της εποχής του .
Το ραντεβού μας ήταν στο μνημείο ενός άλλου λαϊκού αγώνα, εκείνου της αντίστασης κατά της Γερμανικής Κατοχής στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στο Αρχηγείο του Αντάρτικου, στα λιβάδια του Περτουλίου και απέναντι από την Αγία Αικατερίνη .
Βρεθήκαμε με Καρδιτσιώτες που είχαν στο μυαλό τους τον ίδιο σκοπό με τον δικό μας . Ο ίδιος λόγος ξεσήκωσε κι εκείνους, νωρίς το πρωί της Κυριακής, αφήνοντας την καλλίγραμμη «Κοιμωμένη» των Αγράφων για να πατήσουν στις ραχούλες μιας Νεράιδας.
Ξεκινήσαμε από τον οικισμό του Περτουλίου που βρίσκεται στα 1.150 μέτρα του βουνού και φτάσαμε στην τελευταία κορυφή της Νεράιδας με το όνομα “Μπουντούρα” που βρίσκεται στα 2.074 μέτρα του βουνού .
Μια υψομετρική διαφορά κοντά στα χίλια μέτρα που την ανεβήκαμε με περίσσιους σφυγμούς στην καρδιά μας, με δυνατές όσο και συχνότερες ανάσες στα πνευμόνια μας και μουσκεμένα πανωφόρια από τον ιδρώτα.
Στο διάσελο με το Μαντρί και ενώ είχαμε διανύσει πάνω από την μισή υψομετρική διαφορά τραβερσάραμε πλέον στην πλαγιά του βουνού όπου σε λίγη ώρα και με διάταξη “εφ΄ ενός ζυγού” , πατώντας πάνω στο χιόνι, φτάσαμε στην κορυφή .
Κραυγές χαράς και ικανοποίησης ακούγονται από όλα τα σημεία της κορυφής.
Όπου και να γυρίσεις τα μάτια σου βλέπεις γύρω σου λευκούς Κώνους .
Από εδώ τα πράγματα είναι αλλιώτικα .
Απέναντί μας ο πέτρινος τοίχος της Κακαρδίτσας, δεξιότερα ο Καταραχιάς, μπροστά μας το Καπ-Γκράς και δίπλα ο Μπάτης αλλά και η Κάλτσα. Πίσω μας ο μεγάλος όγκος του Ολύμπου και δίπλα μας το Χατζή, να και η Καραβούλα και πίσω της η Καράβα … Μακρύτερα ο Αγραφιώτικος ορεινός όγκος και μέσα στην αχλή διακρίνεται η Λίμνη του Μέγδοβα. Μια ιδέα του Πλαστήρα του 1935, μια όμορφη εικόνα στο 2013. Σκιρτούν οι Καρδιτσιώτες στην θέα της. Συλλογίζονται πόσο κονταίνει η απόσταση όταν κοιτάς από ψηλά.
Οι σκηνές της κορυφής ανεπανάληπτες, ειδικά για εκείνους που ανέβαιναν για πρώτη φορά. Οι φωτογραφικές μηχανές άλλαζαν συνεχώς χέρια για να προλάβουν να απαθανατίσουν στιγμιότυπα , «παγώνοντας» τον χρόνο…
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 22/12 είναι προγραμματισμένη ανάβαση στον Ίταμο (ύψος 1.132 μέτρα) με εκκίνηση από το Μουζάκι (υπεύθυνος Λάμπρος Πλιάκος) .
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να πάρετε στα γραφεία του συλλόγου μας, Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 10.30′ μμ.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υλικό θα βρείτε στο site του συλλόγου στη διεύθυνση www.trikalasport.gr.