«Έφυγε» σήμερα από κοντά μας , σε ηλικία 89 ετών ο παλαίμαχος κομμουνιστής Μηνάς Μακρής.
Ο σύντροφος Μηνάς Μακρής τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ για 70 χρόνια, μέχρι το τέλος της ζωής του. Υπερασπίστηκε με σθένος και αποφασιστικότητα τις επαναστατικές αρχές και την κοσμοθεωρία του Κόμματος, αντιμετωπίζοντας παλικαρίσια διώξεις, φυλακές και εξορίες. Δεν λύγισε μπροστά στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ταξικής πάλης. Με όλες του τις δυνάμεις συνέβαλε στην οργάνωση και στην ανάπτυξη της πάλης του Κόμματος για το δίκιο και την προοπτική της εργατικής τάξης.
Ο σύντροφος Μηνάς Μακρής γεννήθηκε το 1928 στην Κρύα Βρύση(Βανακούλια) Καλαμπάκας. Ήταν παιδί φτωχής οικογένειας που ένιωσε από μικρός την ταξική-κοινωνική αδικία. Από τη νεανική του ηλικία ακολούθησε το δρόμο της ευθύνης και του αγώνα και εντάχτηκε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ως μαχητής του ΕΛΑΣ. Πριν ακόμη «κλίσει» τα 18 του χρόνια (το 1946) εντάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας ,ως μαχητής στο Αρχηγείο Κόζιακα. Παίρνει μέρος σε αρκετές μάχες στην περιοχή των Τρικάλων και των Αγράφων και το 1947 αιχμαλωτίζεται από τις δυνάμεις του αστικού στρατού. Στη συνέχεια ακολουθεί μια σειρά διώξεων από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του που τον κρατούν φυλακισμένο και εξόριστο εως το 1964. Καταδικάστηκε από τα στρατοδικεία , με χαλκευμένες κατηγορίες , τρις ισόβια για δυο φόνους που δεν έκανε. Φυλακές Τρικάλων, Γεντί Κουλέ, Γιούρα ήταν μερικοί από τους σταθμούς της μαρτυρικής πορείας του.
Για όλη αυτή τη μαρτυρική του πορεία, για τον αγώνα του , που ήταν αγώνας όλου του Ελληνικού Λαού, κομμάτι της ιστορίας του λαϊκού κινήματος της χώρας μας , 60 χρόνια μετά, το 2006, είχε πει χαρακτηριστικά σε μια βιογραφική του αποτύπωση στο χαρτί: «Το ότι μπόρεσα να πάρω μέρος σ’ ένα άνισο άλλα τίμιο αγώνα, χωρίς να αναλογιστώ οποιοδήποτε κόστος , υπερασπίζοντας τα λαϊκά συμφέροντα το θεωρώ το σημαντικότερο γεγονός της ζωής μου.»
Με την επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλη του 1967 είναι από τους πρώτους που συλλαμβάνεται και ακολουθεί για μια επταετία νέα γολγοθάς διώξεων.
Με την πτώση της δικτατορίας , το 1974 , ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν στη μάχη για την ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ στα Τρίκαλα. Υπηρέτησε πιστά το Κόμμα από πολλές υπεύθυνες θέσεις. Για πολλά χρόνια διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ και της Νομαρχιακής Επιτροπής Τρικάλων.
Δε λυπήθηκε ποτέ να δώσει δυνάμεις για την οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, πρωτοστατώντας στη δημιουργία του Συνδικάτου Οικοδόμων Τρικάλων , διατελώντας για πολλά χρόνια πρόεδρός του και μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων.
Στην περίοδο 1989 -1991, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ο σ. Μακρής υπερασπίστηκε με συνέπεια την ύπαρξη και τις επαναστατικές αρχές του ΚΚΕ από την επίθεση διάλυσης που δέχτηκε από τους μηχανισμούς του συστήματος και από το εσωτερικό του, από μέρος στελεχών που προσχώρησαν στον Συνασπισμό.
Χαρακτηριστικά της πίστης του σ. Μηνά Μακρή στον αγώνα και τα ανώτερα ιδανικά που υπηρετεί το ΚΚΕ, στην πάλη για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, την κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ήταν τα λόγια που είπε , πριν ένα χρόνο περίπου, στη « συνέντευξη -μαρτυρία» του προς τους νέους συντρόφους της Οργάνωσης Τρικάλων:
«Ο αγώνας δεν χάνεται παιδιά! Ότι εμπόδια κι αν βρεθούν μπροστά, ότι καθυστερήσεις κι αν γίνουν, το κόμμα δεν χάνεται! ΠΟΤΕ. Ας το μισούν, ας το κυνηγάν, ας το σκοτώνουν δεν χάνεται! Όπως δεν χάνεται ο αέρας έτσι είναι και αυτή η ιδεολογία. Έτσι είναι, αδύνατον να χαθεί.»
Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.