Η μεγάλη και εντελώς αδικαιολόγητη υποχώρηση της κυβέρνησης, αφορά την παραχώρηση της χρήσης του επιθέτου «μακεδονική» για την εθνότητα και τη γλώσσα. Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται από την Ελλάδα δήθεν «μακεδονική» εθνότητα και δήθεν «μακεδονική» γλώσσα.
Η δέσμευση αυτή είναι απαράδεκτη, διότι η αναγνώριση «μακεδονικής» γλώσσας και εθνότητας αποτελεί τη ρίζα του Σκοπιανού αλυτρωτισμού. Είναι ίσως ακόμη πιο αρνητική κι από το ίδιο το όνομα της χώρας. Κι’ αυτό διότι τα ακραία στοιχεία της γειτονικής χώρας, διαθέτοντας πλέον -με τη βούλα της Ελλάδας- τον αυτοπροσδιορισμό «Μακεδόνες», θα νομιμοποιούνται και έναντι της Ελλάδος να ισχυριστούν στο μέλλον ότι το «Μακεδονικό έθνος τους» επεκτείνεται πέραν των συνόρων τους.
Θα πουν προφανώς πως όταν οι πολίτες ενός κράτους ονομάζονται «Μακεδόνες» και παράλληλα η χώρα τους «Βόρεια Μακεδονία», συνάγεται ότι υπάρχει και μία «άλλη Μακεδονία» -προφανώς η «Νότια»- στην οποία κατοικούν άλλοι «Μακεδόνες» οι οποίοι βρίσκονται υπό την κυριαρχία ενός άλλου κράτους.
Αντί λοιπόν να αμβλυνθεί ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων με τη συμφωνία Τσίπρα-Καμμένου μπορεί να ενισχυθεί. Συνεπώς η επίσημη αναγνώριση «μακεδονικής εθνότητας» συνιστά μία μείζονος σημασίας ελληνική υποχώρηση που όχι μόνον προσφέρει νομιμοποιητική βάση στον σκοπιανό αλυτρωτισμό, αλλά τον ενισχύει.