Το τρίτο μνημόνιο, που συμφώνησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους θεσμούς και φέρνει άμεσα για ψήφιση στη βουλή, πρέπει να συναντήσει τη μέγιστη δυνατή αντίσταση απ’ τη μεριά των εργαζομένων και όλου του λαού. Περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει, κάτω από το φόβο της λαϊκής κατακραυγής. Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Με το παραμύθι της “αριστερής κυβέρνησης” και του “πρωθυπουργού που πάλεψε αλλά δεν τον άφησαν”, προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της ΕΕ και τα οποία κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα.
Το τρίτο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι που το συνοδεύουν περιλαμβάνει τη συνέχιση όλων των προηγούμενων μνημονίων και τη δέσμευση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας. Περιλαμβάνει νέα επώδυνα μέτρα για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωσή τους. Την ίδια στιγμή περιέχει την υλοποίηση μέτρων που στοχεύουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου, στη συγκέντρωση του πλούτου σε ακόμη πιο λίγα χέρια, μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας, το ταμείο στο οποίο θα παραχωρηθεί κρατική περιουσία ύψους 50 δισ.
Στην πραγματικότητα και το τρίτο μνημόνιο συνιστά μια μόνιμη και διαρκής απειλή σε βάρος του λαού, ο οποίος θα εκβιάζεται συνεχώς να κάνει νέες θυσίες για την επίτευξη των στόχων, των πρωτογενών πλεονασμάτων, της δημοσιονομικής πειθαρχίας και πάνω απ’ όλα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Άλλωστε, με το Συμβούλιο Δημοσιονομικής Πολιτικής που έχει ήδη ψηφιστεί ως προαπαιτούμενο, ανά πάσα στιγμή μπορούν να υπάρχουν και νέες περικοπές στο λαϊκό εισόδημα, στο βαθμό που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι της κυβέρνησης και των θεσμών.
Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι, στο πλαίσιο της ΕΕ και της οικονομίας του κεφαλαίου, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό. Από τη στιγμή που και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ θεωρεί μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η σύναψη νέου αντιλαϊκού μνημονίου ήταν πια θέμα χρόνου. Η κυβέρνηση με την πολιτική της ουσιαστικά δίνει άφεση αμαρτιών στις προηγούμενες κυβερνήσεις, συγκροτώντας μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ ένα κοινοβουλευτικό μέτωπο ψήφισης και υλοποίησης των νέων βάρβαρων μέτρων.
Τεράστιες είναι και οι ευθύνες των στελεχών της λεγόμενης «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ, που αφού έσπειραν άφθονες αυταπάτες σε αριστερό, ριζοσπαστικό κόσμο για μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού στήριξαν όλα τα βήματα προς το νέο μνημόνιο (συμφωνία 20ης Φλεβάρη, πρόταση Τσίπρα 47 σελίδων κλπ) τώρα διαφοροποιούνται, συνεχίζοντας να στηρίζουν την κυβέρνηση. Προτείνουν την – εξίσου αδιέξοδη για το λαό – πολιτική της καπιταλιστικής Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, που από άλλες αφετηρίες προτείνουν αντιδραστικές δυνάμεις, όπως ο Σόιμπλε, άλλες φασιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού στη Ελλάδα και την Ευρώπη. Κρύβουν ότι η έξοδος από το ευρώ και μόνο, χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, θα οδηγήσει – από άλλο δρόμο – στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή στη λαϊκή χρεοκοπία, την ώρα που κάποια τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν πολλαπλά ωφελημένα.
Ήρθε η ώρα ο λαός να σηκώσει το ανάστημά του, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να αξιοποιήσει τη δική του δύναμη, που μέχρι σήμερα την έχει αφήσει ανεκμετάλλευτη, με την ελπίδα μιας μελλοντικής κυβερνητικής διαχείρισης, που δήθεν θα του έλυνε τα προβλήματα. Όλες όμως οι εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, εντός των τειχών, αποδείχτηκαν εφιάλτης για το λαό. Αν σήμερα ο λαός συναινέσει, αν δεν αντισταθεί, τότε τα χειρότερα είναι μπροστά του και ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει και άλλο πολύτιμο χρόνο.
Το ΚΚΕ λέει στο λαό ότι υπάρχει ελπίδα. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση του λαού για να κερδίζουν οι λίγοι δεν είναι μονόδρομος, ούτε μπορεί να αποτελεί το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει. Είναι η ενίσχυση των ταξικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων στο εργατικό λαϊκό κίνημα, για την κατάργηση των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Αυτό που χρειάζεται είναι η συμπόρευση, η στήριξη και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, στάθηκε πάντα δίπλα του και σήμερα προτείνει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο: τη συνολική αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας με τον ίδιο το λαό στην εξουσία.