Μασκαράδες

Με αφορμή τις Αποκριές που πλησιάζουν, είναι φυσιολογικός ο συνειρμός των ανθρώπων–μασκαράδων.
Από την αρχαιότητα και μέχρι σήμερα ο άνθρωπος -κυρίως μέσα από το θέατρο- έχει αφιερώσει κάποιες στιγμές της ζωής του στη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι στην πνιγηρή καθημερινότητα, φτάνοντας έτσι σ’ αυτό που στις μέρες μας ονομάζουμε Αποκριές ή Καρναβάλι!

Είναι η ζωή -κυρίως σε περιόδους μεγάλων αλλαγών- ένα Καρναβάλι;

Είναι το χτεσινό και περασμένο μια πραγματικότητα, που προκαλεί σήμερα νοσταλγία, ευθυμία και γέλιο;

Μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει αν παρακολουθήσει κανείς όλ’ αυτά που γίνονται σήμερα!
Πριν από κάποια χρόνια ζούσαμε όλοι μας σε μια χώρα που λεγόταν Ελλάδα. Όλοι μας είχαμε κοινή γλώσσα, κοινή θρησκεία, κοινά ήθη κι έθιμα.
Σήμερα, ζούμε σε μια άλλη εποχή, όπου οι αλλαγές διαδέχονται η μια την άλλη, οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, όπως και το όραμα είναι διαφορετικό από εκείνο που υπήρξε συλλογικά πρώτα!

Το χιούμορ έχει κι αυτό αλλάξει και σήμερα πρέπει νά ‘ναι κανείς πολύ προσεχτικός τι λέει και τι υπαινίσσεται γι’ άλλους λαούς και γι’ άλλους πολιτισμούς ή κουλτούρες!
Όλ’ αυτά σε καθημερινή βέβαια βάση!

Κι εδώ είναι που έρχονται οι Αποκριές για να γίνουμε όλοι μασκαράδες, να ειρωνευτούμε αυτά που μας καταπιέζουν στη ζωή, αυτά που μας φέρνουν γλυκύτατες αναμνήσεις από το παρελθόν που πάει πια να χαθεί οριστικά κι αμετάκλητα.

Κι εδώ που τα λέμε, κι έτσι όπως έχουν αλλάξει τα πράγματα, όσοι καταφέρνουν να διαχωρίζουν το ρόλο του μασκαρά απ’ αυτόν της καθημερινότητας πρέπει νά ‘ναι πολύ έξυπνοι, διότι εκεί που φτάσαμε δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεχωρίσεις τους πραγματικούς κλέφτες από τους μασκαράδες-κλέφτες ούτε τα αληθινά λαμόγια από τους μασκαράδες-λαμόγια.

Φτωχοί παλιάτσοι της Ευρώπης, ας ξεφαντώσουμε μέχρι την Καθαρή Δευτέρα, μέρα που κάποιος άλλος θα μας γανώσει το πρόσωπο και το μόνο ελληνικό που θα μας έχει απομείνει θα είναι η πατροπαράδοτη φασολάδα μας!