Έχουμε προτείνει εδώ και χρόνια μέσα από την εφημερίδα μας να γίνει κάτι για την «εκμετάλλευση» των μεγάλων Καλαμπακιωτών μουσικών δημιουργών στην πόλη μας.
Αντί να γίνει κάτι επ’ αυτού όμως, βλέπουμε ότι Πολιτιστικά αναλωνόμαστε στα ίδια και στα ίδια, δίχως όραμα και δίχως διάθεση να ξεφύγουμε από τα καθορισμένα.
Προσωπικά καθόλου δεν με πειράζει που δύο Καλαμπακιώτες θα «συγκατοικήσουν» με άλλους τρεις μεγάλους δημιουργούς στο «Σπίτι των Τρικαλινών Μουσικών Δημιουργών» που θα γίνει στο Βαρούσι.
Άλλωστε, η ανάγνωση και μόνο όσων γίνουν στο διατηρητέο αυτό κτήριο (βλ. ΦΩΤΟ) μόνο ενθουσιασμό και συγκίνηση μπορεί να μας φέρει, για τη φαντασία και το μεράκι των μελετητών και όσων εμπνεύστηκαν αυτά που θα γίνουν (βλ. ΕΔΩ).
Η μιζέρια δεν κάνει καλό σε κανένα πόστο και σε καμία δουλειά. Ο Δήμος Καλαμπάκας χρειάζεται φρέσκες ιδέες σε πολλά θέματα, και ένας από τους λόγους που ο λαός εξέλεξε τη δημοτική Αρχή, είναι διότι πίστευε ότι στο σχήμα της υπάρχουν νέοι άνθρωποι ή νέα μυαλά, αν προτιμάτε.
Είμαστε στο μέσον της θητείας της δημοτικής Αρχής. Στο πρώτο μισό είδαμε κάποιες ελπιδοφόρες κινήσεις, είδαμε όμως και την αποθέωση της επανάληψης. Χρόνος υπάρχει, κτήρια υπάρχουν, προοπτικές υπάρχουν· όραμα και διάθεση υπάρχουν;
Σήκωσαν τον κόσμο στο πόδι γιατί έλεγαν ότι είναι διαφορετικοί. Αλλά δεν είναι διαφορετικοί. Είναι απλά μια από τα ίδια. Ότι κάτσει…