Η λογική του Έλληνα να μπαίνει στο Δημόσιο για να αράζει, να μην αξιολογείται και να λέει συνεχώς την επωδό «άσε τα πράγματα να λειτουργούν όπως είναι» καταλήγει στις εξής αντιδημοκρατικές και άκρως αντιπαραγωγικές καταστάσεις:
Οι μεν (όσοι έχουν βολευτεί) και έχουν δέσει τον γάιδαρό τους, βρέξει χιονίσει έχουν τον μισθό τους. Οι δε (όσοι παλεύουν για μια θέση εργασίας) είναι μονίμως στην απέξω και στο τέλος αναγκάζονται να φεύγουν για άλλες πολιτείες, αλαργινές.
Δηλαδή, για να καταλαβαινόμαστε, οι νέοι με πολλά πτυχία, μεταπτυχιακά και γνώσεις παραμένουν στα αζήτητα και εξοστρακίζονται από τους μέτριους, τους αραχτούς και τους ανίδεους.
Πού καταλήγει αυτή η λογική; Στο χάλι της σημερινής κρατικής μηχανής, που σημαίνει: αντιπαραγωγικότητα, τεχνολογική καθυστέρηση,«αναλφαβητισμό» και τριτοκοσμικά αποτελέσματα!