Φίλοι μου αγαπημένοι γεια σας.
Σήμερα στη χώρα μας όσον αφορά στην οικονομία έχουν ένα διπλό σύστημα: ελεύθερη αγορά για τους φτωχούς και κρατικός σοσιαλισμός για τους πλούσιους, το δε πολίτευμα είναι δημοκρατία με την παρακάτω όμως έννοια:
Δημοκρατία είναι ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι, οι ισχυροί και οι προνομιούχοι παίρνουν αποφάσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, και αν ο γενικός πληθυσμός προσπαθήσει και αυτός για τα δικά του συμφέροντα, αυτό θεωρείται ωμή βία και αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ανησυχητικά σημάδια και τα δύο.
Ψάχνω την αλήθεια και τη λέω, στόχος το ιδανικό, κατανοώντας το πραγματικό.
Για όλα τα λάθη και τις μικροπολιτικές επιλογές που έχουν κοστίσει και εξακολουθούν να προκαλούν ανυπολόγιστη ζημιά στη χώρα μας ουδείς αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί και να αναλάβει κάποια ευθύνη.
Για τον λόγο αυτό, έχει ουσιώδη σημασία να έχουμε όλοι μας πολιτική μνήμη, ιδίως όταν διαθέτουμε την ευχέρεια να κρίνουμε συμπεριφορές και πράξεις από το αποτέλεσμα και όχι από τις δήθεν φιλολαϊκές προθέσεις.
Όταν ένας συνάνθρωπός σου πεινάει, δεν έχει καμία αξία να του περιγράψεις πώς είναι ένα πιάτο με φαγητό.
Τα συναισθήματα λοιπόν λόγω λιτότητας αποφάσισαν να πάνε στο καζίνο με την ελπίδα να γίνουν πλούσια. Το κάθε συναίσθημα έπαιζε διαφορετικό παιχνίδι.
Η Χαρά, ρουλέτα
Η Λύπη, μπλακ-τζακ
Το Μίσος, φρουτάκια
Η Ευτυχία, κουλοχέρη.
Αφού έπαιξαν και έχασαν, παρακαλούσαν την Αγάπη, που αρνιόταν να παίξει, να ρίξει τα ζάρια που κρατούσε σφιχτά στα χέρια της. Όλα τα συναισθήματα φώναζαν ρυθμικά ότι η Αγάπη θα κρίνει το μέλλον όλων.
Αυτή στάθηκε όρθια και φώναξε: «Να με κρίνετε μετά από χρόνια» … και κατάπιε τα ζάρια.