Κι ενώ κάποιοι «έχουν πέσει από τα σύννεφα» που βρέθηκε κάποιος αρθρογράφος σε μία αρκετά δημοφιλή ιστοσελίδα να γράψει ότι κατά τη γνώμη του η Καλαμπάκα είναι η πιο άσχημη πόλη της Ελλάδας, ήρθε μία επίκαιρη είδηση να αποδείξει πώς μπορεί κάποιος να προσφέρει κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο και να γίνει θέμα.
Ο λόγος για την καλογερική φασολάδα που προσφέρεται στην Αλισσό Αχαΐας και γίνεται ανάρπαστη κάθε χρόνο, αφού δεν υπάρχει ανάλογη, ενώ τυγχάνει και πανελλαδικής προβολής μέσω κεντρικών ΜΜΕ.
Κι εδώ έρχεσαι και αναρωτιέσαι γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς τόσα χρόνια, να πρωτοτυπήσει παρομοίως η Καλαμπάκα, που βρίσκεται τόσο κοντά στον μοναχισμό.
Ποτέ βέβαια δεν είναι αργά, αφού δεν είναι κάτι δύσκολο να καθιερωθεί στην πόλη μας «η φασολάδα του μοναχού», χωρίς λάδι φυσικά, και να προστεθεί στα αποκριάτικα δέλεαρ της χώρας.
Για όσους δεν έχουν δοκιμάσει αλάδωτη φασολάδα, με τα συστατικά που τη συνοδεύουν, πρέπει να πούμε ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από την κλασσική. Σήμερα μάλιστα αλάδωτη φασολάδα προσφέρθηκε στη Θεόπετρα και στη Διάβα (δεν γνωρίζω αν προσφέρθηκε και αλλού), και είχε μεγάλη ζήτηση.
Η αναφορά στην «ασχήμια»
Με καθαρά υποκειμενική ματιά, 13 νοματαίοι που απαρτίζουμε αυτό το site (oneman.gr), άλλοι σε καθημερινή βάση, άλλοι όποτε το θυμηθούν (καλησπέρα Καίσαρη) είπαμε να κάνουμε ένα θέμα το οποίο θα μαζέψει τα περισσότερα μπινελίκια από όσα έχει δει ποτέ αυτό το γραφείο. Και επειδή ένας άνθρωπος από μόνος του θα ήταν αδύνατον να σηκώσει το βάρος όλων αυτών των καντηλιών, αποφασίσαμε να το κάνουμε συλλογικά, γράφοντας ο καθένας μας ποια θεωρεί την πιο άσχημη πόλη στην Ελλάδα.
Με λίγες λέξεις και με περιορισμένη χολή, άλλοι με την υπεροψία του ότι είναι παιδιά της πρωτεύουσας και άλλοι με τον ρομαντικό τοπικισμό που φέρνει το μέρος της επαρχίας που μεγάλωσαν, συνασπιστήκαμε και βγάλαμε όλο το μένος μας απέναντι στα τσιμέντα, τις κακοχτισμένες πολυκατοικίες και τους άθλιους δρόμους. Δες.
Η Καλαμπάκα, για τον Κώστα Μανιάτη
Έχω βρεθεί δυο φορές σ’ αυτήν την πόλη και τις δύο φορές τη ‘χρησιμοποίησα’ στεγνά ως τελευταία στάση πριν τα Μετέωρα. Την ευχαριστώ για το υπέροχο αγριογούρουνο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι άλλο καλό να πω γι’ αυτό που ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μου.
Η πόλη θυμίζει έναν γιγαντιαίο ‘Σείριο’, ένα μέρος όπου απλώς κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να φτιάξει ένα βενζινάδικο για τους ταξιδιώτες, κάποιος άλλος ένα σουβλατζίδικο και σιγά σιγά άρχισε να χτίζεται γύρω τους μία πόλη-στάση, από ανθρώπους που είδαν την ευκαιρία και την άρπαξαν.
Κάτι σαν τις πόλεις στο πουθενά της Άγριας Δύσης του 1860, όπου χτίζονταν πρόχειρα γιατί θα περνούσε ο σιδηρόδρομος από εκεί ή επειδή βρέθηκε κάποια φλέβα χρυσού, όπως συμβαίνει στο επικό Deadwood. Και είναι κρίμα πώς καταφέρνει μία πόλη, απ’ την οποία μπορείς να διακρίνεις τα μαγικά βράχια-μεζονέτες των καλόγερων, να σου αφήνει τις πιο αδιάφορες εντυπώσεις.
Ωστόσο, τις πόλεις, καλές ή κακές, τις κάνουν οι άνθρωποι της, οπότε ό,τι συζητάμε εδώ, δεν έχει καμία αξία, εφόσον δεν έχουμε ιδέα για το τι κρύβεται κάτω απ’ την επιφάνεια.
Πρόκειται απλά για μία εντύπωση, μην πυροβολείτε ε.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
Εδώ δεν προβάλουμε ένα τοπικό φαγητό και εσύ προτείνεις για καλογερική φασολάδα, αυτοί είναι ικανοί να ζητήσουν και άδεια από το ΚΑΣ. Μια σπάτουλα προβάλαμε ως τοπικό γλυκό, και οι του επιμελητηρίου την προβάλουν ως Τρικαλινή σπάτουλα και κανένας δεν αντέδρασε. Οι ειδήμονες της ΚΕΝΑΚΑΠ έστησαν ολόκληρη εκδήλωση παρουσία του προέδρου της, δημάρχου Σινάνη, και παρουσίασαν ως τοπικό πιάτο κεφτέδες από γέμιση λουκάνικου με σταφίδες Κορίνθου και κομπόστα φρουτοσαλάτα και εδώ κανένας δεν αντέδρασε.