Μια που είναι επίκαιρο, θα το μοιραστώ μαζί σας, διότι κάθισα και σκέφτηκα τη φράση κάποιου φίλου, όταν πριν λίγες μέρες βολτάραμε στους δρόμους της πόλης μας.
Μεταξύ άλλων ανέφερα κάποια στιγμή… «Ετοιμάζονται αυτές τις μέρες και οι νέοι φοιτητές να φύγουν για σπουδές». Και μου απαντά με μια απότομη κίνηση και μια αντίδραση που μου προκάλεσε και γέλια και κλάματα:
«Και θα προκόψουν κι αυτοί. Άσε με, βρε αδερφέ, αν δεν έχεις “μπάρμπα στην Κορώνη”, κράτα το παιδί στο σπίτι να σου μείνουν και τα λεφτά. Δεν βλέπεις ποιοι τα καταφέρνουν πάντοτε;»
Εκείνη τη στιγμή ταράχτηκα και σκέφτηκα πώς είναι δυνατόν να λέγεται κάτι τέτοιο στις μέρες μας. Όταν όμως το σκέφτηκα ήρεμα και είδα στις καφετέριες πτυχιούχους να κάθονται να πίνουν καφέ με τα 2 ευρώ του μπαμπά τους ή να έχουν τον δίσκο στο χέρι και να σερβίρουν, ταράχτηκα και σκέφτηκα κάτι άλλο που μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά που «τρυπούν» τα παντελόνια στα θρανία, για να αποκατασταθούν επαγγελματικά:
Μήπως να προσκολληθούν σ’ αυτούς που τα «καταφέρνουν» με όλους και να ζητήσουν να τους κάνουν… σεμινάρια επαγγελματικής αποκατάστασης;
Ο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ” / 19-9-2014
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!