Παγετός, χιόνια, χιονόνερο, βροχές, κεραυνοί και αστραπές. Τόσα πολλά δεινά μέσα σε μία εβδομάδα είχαμε χρόνια να ζήσουμε.
Από τα χιόνια στην κατάψυξη, και μετά τη βροχή στον… βούρκο.
Περιφερειακή Ενότητα και Δήμος Μετεώρων προσπάθησαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις και το ποσοστό της επιτυχίας τους θα το κρίνει ο κόσμος.
Άλλωστε, η διαχείριση κρίσεων είναι αυτή που κάνει μια περιφερειακή και δημοτική Αρχή επιτυχημένη και όχι η διαχείριση της απλής καθημερινότητας.
Και φυσικά, δεν τίθεται θέμα για τη δυσκολία αντιμετώπισης των φαινομένων. Όμως, η εντύπωση που μένει στον πολίτη είναι αυτή που προκύπτει από διάφορα ερωτήματα, με κυριότερα: Τι θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε; Γιατί δεν έγινε;
Σε τέτοιες περιπτώσεις (κρίσεων) δεν μετρούν ούτε οι φωτογραφίες τροπαιοφόρων Αντιδημάρχων ούτε η «αλά καρτ» βαθμολόγηση των παρεμβάσεων. Μετρά το αποτέλεσμα, εκ του οποίου οι πάντες κρινόμαστε, για να αποδειχτεί πόσο «παντός καιρού» ή πόσο «του γλυκού νερού» είναι κάποιοι.
Το κλώθουν από ‘δω , το κλώθουν από ‘κει πάλι εμείς φταίμε που δεν καθαρίσαμε τα πεζοδρόμια, εμείς που δεν πήραμε αλάτι από το αμαξοστάσιο που το μοίραζε ο Ράντος τζάμπα. Ακόμη και σήμερα, ψάχνουν δικαιολογίες, πιστεύουν ότι αν αναγνωρίσουν τα λάθη τους, θα φανούν ηττοπαθείς και θα γίνουν εύκολος στόχος στα πυρά της αντιπολίτευσης. Τα προβλήματα όμως συνεχίζουν να υφίστανται…