Σοφή και επίκαιρη η προτροπή του ιστορικού Πολύβιου διότι οι καιροί, όπως αυτοί τους οποίους διέρχεται σήμερα η χώρα μας, είναι όντως χαλεποί!
Μπορεί να ξεπεραστούν με πολλές θυσίες βέβαια και σε βάθος χρόνου, η ίδια η γλώσσα μας όμως, η θαυμάσια και πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου, κινδυνεύει ν’ αλλοιωθεί και να χάσει την παγκόσμια λάμψη της, αν δεν την προστατεύσουμε από την κακοποίηση και τις επιθέσεις που δέχεται από πολλές πλευρές. Μια λάμψη που έρχεται από τα βάθη των αιώνων! Μια λάμψη που έμελλε να δώσει τις ρίζες της σε χιλιάδες ξένες λέξεις, κυρίως στο χώρο των επιστημών.
Θυμίζουμε την έκπληξη και τον παγκόσμιο θαυμασμό που προκάλεσε, πριν 60 περίπου χρόνια, με δύο ομιλίες του, ο καθηγητής μας Ξενοφών Ζολώτας ο οποιος, ενώπιον και απευθυνόμενος προς το ΔΝΤ και την Διεθνή Τράπεζα (1957 και 1959), χρησιμοποίησε αγγλικές λέξεις με αποκλειστικά ελληνική ρίζα!
Είναι αυτή η υπέροχη σε πλούτο λημμάτων και δομή γλώσσα, για την οποία η (τυφλή και κωφάλαλη) διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ (1880-1968) έγραψε επιγραμματικά «Αν το βιολί είναι το τελειότερο όργανο της μουσικής, τότε η ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού»!
Η γέννηση και η δημιουργία της γλώσσας μας εμφανίζεται αιώνες π.Χ. σε διαλέκτους των ελληνικών φυλών, στις οποίες οι διαφορές εικάζεται ότι ήταν σε θέματα προφοράς των φθόγγων και των καταλήξεων.
Οι σημαντικότερες διάλεκτοι από αυτές που διασώθηκαν ήταν η Ιωνική των Ομήρου και Ηροδότου, η Αττική του Ευκλείδη, η Δωρική του Στησιχόρου, η Αιολική των Αλκαίου και Σαπφούς κ.λπ.
Μετά την κατάπαυση των πολέμων ανάμεσα στις «πολιτείες» της αρχαίας Ελλάδας και την ένωσή τους σε ενιαίο κράτος, δημιουργήθηκε και η ενιαία αρχαία ελληνική γλώσσα η οποία, με την πάροδο των αιώνων, εξελίχθηκε σε επίσημη γλώσσα του κράτους ως «καθαρεύουσα» και σε «καθομιλούμενη», στη γλώσσα δηλαδή που χρησιμοποιεί ο λαός στην καθημερινότητά του.
Κι ενώ όλα έβαιναν καλώς επί αιώνες, από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, άρχισε ένας περίεργος όσο και ανεξήγητος πόλεμος με στόχο τη γλώσσα μας, ο οποίος και συνεχίζεται υπό διάφορες μορφές, χωρίς δυστυχώς να συγκινούνται και να παρεμβαίνουν οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι»!
Κάθε Υπουργός Παιδείας σπεύδει να μεταρρυθμίσει τις …μεταρρυθμίσεις του προκατόχου του, απλά και μόνον «για το θεαθήναι», ενώ η πνευματική μας ηγεσία «λάμπει δια της απουσίας της», με αποτέλεσμα να έχει πλέον γίνει η γλώσσα μας αγνώριστη!
Η νεολαία μας, σε μια επίδειξη «εξυπνάδας» και «μαγκιάς» αρέσκεται στο να κατασκευάζει νέο, ακατανόητο για τους πολλούς λεξιλόγιο. Έτσι, ακούμε ότι κάποιος «τα πήρε στο κρανίο, τους την έκανε γυριστή, δεν μασάει, την έκανε λαχείο, τρολάρει, κάτι παίζει ή είναι χλωμό να συμβεί» κ.λπ. Ανακάλυψαν νέα επίθετα όπως το «καλυτερότερο» ή σε ρωτάνε αν «επικοινωνείς», δηλαδή αν -παρά τις όποιες ενστάσεις τους- επιμένεις σ’ αυτό που λες κ.λπ.
Άλλη μορφή απαξίωσης και νόθευσης της γλώσσας μας είναι η «μόδα» χρήσης ξένων ονομασιών σε ελληνικά προϊόντα, όπως και στις επιγραφές πολλών καταστημάτων.
Patisserie γράφει η πινακίδα του ζαχαροπλαστείου, Gallerie De Beaute το κατάστημα γυναικείων καλλυντικών, Tres Jolie είδαμε σε κατάστημα υποδημάτων και (όσο κι αν φαίνεται απίθανο)… να πωλούνται μπάμιες και καρπούζια σε Boutique Φρούτων και Λαχανικών κάποιας μεγάλης συνοικίας της Αθήνας!
Και, για να μην είναι «εκτός μόδας» και το επίσημό μας Κράτος, την ίδια τακτική (το ίδιο δηλαδή λάθος), έχουμε εντοπίσει και σε πινακίδες της Τροχαίας. Σε παραλιακή λεωφόρο της Αθήνας για παράδειγμα, στο ύψος του Καλαμακίου, υπάρχουν μεγάλες πινακίδες με βέλος προς τον Πειραιά με την ένδειξη “PEIRAIΑS”! Απαράδεκτη ξενομανία αφενός και άχρηστες παρόμοιες πινακίδες για τους ξένους, για την πληροφόρηση των οποίων και τοπoθετήθηκαν, αφού αντί “PIREAS” οι μεν αγγλομαθείς διαβάζουν «Πεϊράϊας», οι δε Γερμανοί «Παϊράϊας»…
Ας ελπίσουμε ότι θ’ αποφασίσουν κάποτε οι αρμόδιοι ν’ ασχοληθούν επί τέλους σοβαρά και με το πολύ σημαντικό και θεμελιακό για το έθνος μας θέμα της γλώσσας μας.
Αξίζει πάντως να σημειώσουμε ότι όπως προκύπτει και από το ενδιαφέρον περιεχόμενο του νέου βιβλίου του Κων/νου Πλεύρη, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Αρχαία Ελληνικά – Μέθοδος Κατανοήσεως», ακόμη και οι πιο φανατικοί πολέμιοι της καθαρεύουσας όπως και οι λάτρεις της «μαλλιαρής», χρησιμοποιούν ευρύτατα την καθαρεύουσα στη ζωή τους κάθε μέρα, χωρίς να το συνειδητοποιούν.
-Ψωμί αγοράζουν από το αρτοποιείο.
-Ψάρια από το ιχθυοπωλείο.
-Λουλούδια από το ανθοπωλείο.
-Στο σπίτι τους (κάποιοι ευκατάστατοι) απασχολούν οικιακή βοηθό.
-Άλογα βλέπουν να τρέχουν στον ιππόδρομο.
-Για τα μάτια τους επισκέπτονταιν τον οφθαλμίατρο.
-Για τις φωτιές καλούν τους πυροσβέστες κ.ο.κ.
Ίσως γι αυτό υπάρχει και η ρήση που λέει: «Η γλώσσα, όσο κι αν κλυδωνίζεται, δεν καταποντίζεται».
Μακάρι να είναι έτσι. Μακάρι…
{loadposition mypos1}
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!