Εδώ και αρκετές δεκαετίες παρατηρείται ένα φαινόμενο που είναι μάλλον ανησυχητικό. Το παρουσιάζουν άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και των δύο φύλων. Περισσότερο βέβαια νέοι και νέες στην ηλικία.
Στη σημερινή κοινωνία, όπως αυτή έχει εξελιχθεί και με τις τεχνικές προόδους της, πολύ εύκολα επηρεάζονται πολλοί από όσα βλέπουν και ακούνε να γίνονται γύρω τους. Τους μαγνητίζουν βιώματα τρίτων, φίλων, γνωστών ή και άγνωστων ακόμη, που εμφορούνται από το σύγχρονο νεωτεριστικό πνεύμα, χωρίς να σκέπτονται τις συνέπειες ή ναβλέπουν σφαιρικά και να ενεργοποιούνται αντικειμενικά.
Δημιουργείται σε πολλές περιπτώσεις το λεγόμενο χάσμα των ηλικιών, όπως και ο ετεροχρονισμός νοοτροπίας και αντιλήψεων. Αυτά οδηγούν πολλούς στο να απομακρύνονται από το πατρικό περιβάλλον και το ανάλογο πνεύμα του. Φεύγουν από τη θαλπωρή του οικογενειακού χώρου και τρόπου ζωής και προχωρούν σε άλλους τόπους, άσχετους με το οικογενειακό περιβάλλον και τις ανάλογες παραδόσεις.
Σε πολλούς βέβαια δημιουργείται αυτή η κατάσταση από το πρόγραμμα των σπουδών τους. Εισάγονται σε Σχολές άλλων επαρχιών, μακρινών από τον τόπο της διαμονής τους. Εκεί συνήθως διευκολύνεται η πλήρης ελευθερία τους και ακολουθούνται όσα δεν θα μπορούσαν να ζήσουν και να γευθούν στον τόπο τους. Πολλοί πάλι διευκολύνονται από τις συνθήκες της πλήρους ελευθερίας και της ασυδοσίας, οπότε οι σπουδές παραμερίζονται και ο χρόνος διατίθεται για άλλες, ξένες και άσχετες με τη σπουδή απασχολήσεις.
Ο άσωτος υιός της παραβολής χρειάσθηκε να καταστρώσει διάφορα σχέδια, να προχωρήσει σε ανάλογη ενημέρωση των οικείων του και να φθάσει στο αίτημα: «δός μοι το επιβάλλον μέρος» της περιουσίας. Στη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί οι νέοι και οι νέες ζητούν το «μηνιάτικο» των εξόδων τους, το οποίο κατά διαστήματα δεν επαρκεί και «εν ονόματι» των σπουδών ζητείται αύξησή του. Υπάρχουν μάλιστα περιστατικά σπουδαστών που παρέτειναν τις σπουδές τους, χωρίς όμως να φθάσουν στο τέλος τους.
Αλλά σε κάποιους τα χρήματα που λαβαίνουν από τους γονείς τους δεν επαρκούν. Πολλοί γονείς είναι βιοπαλαιστές ή μικρόμισθοι και δεν έχουν τη δυνατότητα να στέλνουν όσα ζητούν τα παιδιά τους. Έτσι, τα πράγματα υπαγορεύουν κάποτε ότι οι σπουδαστές αυτοί πρέπει να βρουν τρόπο να έχουν κάποια δικά τους έσοδα, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή αναγκάζονται να τις διακόψουν. Οι δυσκολίες είναι ανυπέρβλητες και ο προβληματισμός τους αδιέξοδος.
Τότε ξυπνούν και ψάχνουν να βρουν λύση. Πολλοί σκέπτονται όπως ο άσωτος της παραβολής. Βρίσκουν τη λύση επιβίωσης και επιτυχίας στη ζωή, οπότε ξεπερνούν το «λιμώ απόλλυμαι». Ή κατανοούν κάποτε ότι μόνο στο πατρικό περιβάλλον, με τις αρχές του, το πρόγραμμά του και τις παραδόσεις του, μπορούν να ξεπεράσουν τα αδιέξοδα και να προχωρήσουν σε καλή και σωτήρια πορεία. Σ’ αυτό τους θερμαίνει η αγάπη και η στοργή των γονέων με όλες τις φροντίδες τους.
Αλλά αν αυτό γίνεται από τους επίγειους γονείς, πόσο τέλεια πραγματοποιείται από τον ουράνιο Πατέρα, τον Θεό, ο Οποίος θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι».
Άλλωστε, στον πατρικό χώρο της αγάπης του Θεού συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες των ανθρώπων, εφόσον βέβαια αντιλαμβανόμαστε τα φοβερά λάθη μας και μετανοούμε ειλικρινά. Εφόσον θέλουμε να επιστρέψουμε στον χώρο αυτό της παρουσίας του Θεού και των ευλογιών Του, μας δέχεται, χωρίς να ελέγχει γιατί αμαρτάνουμε, διότι το «αμαρτάνειν» είναι ανθρώπινο. Το μη μεταvoείν είναι σατανικό, γι’ αυτό τότε συναντάμε σοβαρό και άλυτο πρόβλημα.
* Ο Αρχιμ. Γεώργιος Στέφας είναι Πρωτοσυγκέλλος της Ιεράς Μητρόπολης Σταγών & Μετεώρων.
(ΑΡΧΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ”)
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!