Πάντως, όσοι παρακολούθησαν τηλεόραση αυτές τις ημέρες, την κατάθλιψη δεν τη γλύτωσαν. Μία ζέστη, μία κρύο. Μία ο Γιούνκερ μας καλεί, μία δεν δέχεται κουβέντα. Μία η Μέρκελ δεν αποκλείει συμφωνία, μία δεν υπάρχει κείμενο για συμφωνία.
Οι ελπίδες ταξίδευαν από τον Γιούνκερ, στον Ντάισελμπλουμ, από εκεί στον Ντράγκι, κι από εκεί στη Λαγκάρντ. Μόνο εκείνος ο χελωνοφαγάς έμεινε να λέει ότι δεν υπάρχει ελπίδα, σταθερός στο «νάιν».
Και μετά άρχισαν τα εσωτερικά μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι περισσότερες εκπομπές που φιλοξενούν πολιτικούς, που δεν κάνουν διάλογο, είναι τηλεσκουπίδια που πρέπει να εκλείψουν.
Δημοσιογράφοι που δεν μπορούν να κρατήσουν τις συζητήσεις σε κάποιο επίπεδο και κάνουν χάζι δυο και τρεις βουλευτές να ξεκατινιάζονται ταυτόχρονα, σίγουρα δεν έχουν σκοπό την ενημέρωση του πολίτη.
Μέσα ενημέρωσης που έβγαλαν τα εσώψυχά τους στη φόρα για δικά τους συμφέροντα, δεν πρέπει να τα εμπιστεύεται πλέον ο πολίτης.
Ευκαιρία είναι να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.