Οι εκλογές όπως έχουν καταλήξει τα τελευταία χρόνια είναι το πιο βαρετό πράγμα. Βλέπουμε και ακούμε μια από τα ίδια, και το χειρότερο είναι ότι δεν ελπίζουμε στα αποτελέσματα, όποια κι αν είναι αυτά.
Όλο και από περισσότερους ανθρώπους ακούμε καθημερινά -και ιδιαίτερα από νέους- ότι βαριούνται να πάνε να ψηφίσουν. Δυστυχώς, έτσι κατάντησαν οι ανεπαρκείς πολιτικοί μας το ύψιστο πολιτικό μας δικαίωμα.
Αναμφίβολα, η προεκλογική περίοδος που διανύουμε είναι η πιο… αστεία και αδιάφορη των τελευταίων ετών.
Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Μπορείς να δεις αυτούς που μας κατέστρεψαν να δηλώνουν άμοιροι ευθυνών και να πετάει ο ένας το μπαλάκι του μνημονίου στον άλλον (βλ. Αλέξη Τσίπρα, Βαγγέλη Μεϊμαράκη κ.α), νέα κόμματα να χρησιμοποιούν ιστορικές φυσιογνωμίεςμ για να δώσουν κύρος στο νεοϊδρυθέν κόμμα τους (βλ. Π. Λαφαζάνη για τον Μανώλη Γλέζο), δημοσιογράφο – αρχηγό κόμματος (βλ. Σταύρο Θοδωράκη) να το παίζει εθνοσωτήρας, Φώφη Γεννήματα να ξεφυτρώνει λες από παρθενογένεση και τον Δημήτρη Κουτσούμπα του ΚΚΕ να μας λέει το γνωστό ποιηματάκι του Κομμουνισμού και από μέσα του να παρακαλάει να μην γίνει ποτέ Κυβέρνηση.
Μέσα σ’ όλο αυτό λοιπόν το αδιάφορο σκηνικό πρέπει όλοι να σκεφτούμε υπεύθυνα και σοβαρά αυτό που είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».